Factum Advies heeft sinds kort een nieuwe operationeel manager: Johan Huttinga. Wie is deze gewinterde leidinggevende, en hoe ziet hij de toekomst van Factum voor zich? In een interview met Zorg&Sociaalweb deelt Huttinga zijn visie op het sociaal domein, de opkomst van Positieve Gezondheid en de uitdagingen van de komende jaren.
Waarom heeft u voor deze functie gekozen bij Factum?
Ooit begon ik in de uitvoering binnen de hulpverlening, de GGZ en de gemeenten. Dat heeft me veel kennis en inzicht gegeven in de verschillende domeinen en ook de mogelijkheid om domeinoverstijgend samen te werken. Vervolgens ben ik doorgegroeid als projectmanager en beleidsmaker tot waar ik nu ben.
Als leidinggevende bij Factum heb ik veel aan deze ervaringen. Hier zijn we minder gebonden aan een werkdiscipline, maar is de ondersteuningsvraag van de gemeente leidend. Daardoor kan ik mijn kennis en ervaring zo goed mogelijk inzetten om de juiste persoon aan de opdracht te koppelen.
Waar komt uw interesse voor het sociaal domein vandaan?
De interesse voor het sociaal domein is er altijd geweest. Dat begint bij mijn interesse voor mensen en hun gedrag. Ik denk dat we de processen in het sociaal domein te complex gemaakt, want het gaat uiteindelijk ‘gewoon’ om mensen zoals jij en ik. Te vaak gaat er teveel aandacht naar sturingsinstrumenten en beheersbaarheid, terwijl de kracht van de inwoner vergeten wordt. Op deze principes bouw ik, waarbij het de uitdaging is om terug te gaan naar basisprincipes en te vertalen naar een aanbod, dat aansluit bij de individuele behoefte van de inwoner.
Wat is voor u de grootste uitdaging in uw nieuwe functie?
Ik wil graag Factum ontwikkelen als een organisatie die ingeroepen wordt bij complexe vragen en problemen. Ik verwacht gemeenten te kunnen helpen door ze te laten zien wáár ontwikkeling mogelijk is, want er is nog onvoldoende in beeld waar de mogelijkheden zitten. Preventie is zo’n containerbegrip, waar de uitwerking nog onvoldoende is. Dat vraagt een andere benadering van de gemeente, namelijk volgend op de inwonersvraag.
Om een voorbeeld te geven: iedereen kan aanvoelen dat we straks grote problemen krijgen met de financiën van inwoners. We moeten niet wachten totdat mensen zich gaan melden, want dan zijn we te laat. Laten we het lokale netwerk verbeteren door particuliere initiatieven te koppelen aan het bestaande netwerk van gemeenten. De capaciteit vergroten en de (nieuwe) vindplaatsen opzoeken. Gemeenten moeten nu gaan starten om straks te voorkomen dat mensen een zwaar beslag leggen op de zorg.
Waar ziet u goede voorbeelden om te volgen binnen het sociaal domein?
De visie rond Positieve Gezondheid is mijns inziens een ‘copernicaanse revolutie’ in de hulpverlening. We stellen niet langer het probleem centraal, maar het individu en zijn ontwikkeling. Dat impliceert het vertrouwen dat mensen in staat zijn om regie te nemen en hun dagelijkse problemen te lijf te kunnen. Daarbij haalt het ook weg dat we als zorgverleners problemen moeten oplossen op alle levensgebieden. Nu gebeurt dat steeds weer onder de noemer van multiproblematiek. Ik vind dat stigmatiserend.
Als u niet in dit domein werkzaam was, welk beroep had u dan het liefst beoefend?
Conservator in een museum. Naast mensen is kunst een grote inspiratie. Het licht een stukje van de realiteit uit, stelt het in een ander perspectief en zet je aan het denken. Met hopelijk nieuwe inzichten als gevolg.
Wie of wat inspireert u en waarom?
In mijn vrije tijd ben ik veel bezig rond zeppelins. Toen vliegtuigjes rond 1908 nog maar net in staat waren om een paar honderd meter te vliegen was er al een dagelijkse verbinding tussen Friederichshafen-München-Berlin, en de volgende dag terug. Voor WOI werden al meer dan 20.000 passagiers vervoerd.
De overtuiging was dat ‘zwaarder-dan-lucht apparaten’, vliegtuigen, nooit grote afstanden zouden kunnen overbruggen. Laat staan met ballast. Door de ontwikkeling van de motor is dat perspectief veranderd. Ik verwacht ook dat de komende tijd grote veranderingen gaat brengen, die wij, net als de mensen aan het begin van de 20ste eeuw, nog niet kunnen overzien. Dat geeft hoop en inspiratie, maar heeft ook mijn zorg.
Welke film raadt u iedereen aan?
De kunst zit in de eenvoud. Ik ga graag naar het filmhuis, omdat daar films draaien, die met liefde zijn gemaakt en die verhalen over gewone mensen. Dát inspireert. Als ik een film moet noemen is dat Heimat van Edgar Reitz. Het beschrijft een eenvoudige dorpje op de Hundsrücke in Duitsland in de vorige eeuw.
Welke eigenschap bewondert u het meest in anderen?
Mensen die autonoom denken. Lef hebben om een eigen koers te varen en daarnaar te handelen, zonder daarmee het contact met hun omgeving te verliezen. Met hen wil ik werken.
In de rubriek In Beweging houden wij u op de hoogte van personele wisselingen en promoties binnen het sociaal domein, de zorg en het welzijn. Lijkt het u leuk om net als Johan Huttinga mee te werken aan onze rubriek In gesprek met een beweger? Geef het door via info@sociaalweb.nl , wij laten u graag aan het woord!
