In de Kamerbrief ‘Preventie geldzorgen, armoede en schulden’ doet minister Schouten een aanzet voor een langetermijnperspectief op bestaanszekerheid en schulden. We lezen waardevolle zaken, maar missen een noodzakelijke kabinetsbrede visie, urgentie en commitment om bestaanszekerheid structureel te borgen.
We lezen waardevolle zaken, maar missen een noodzakelijke kabinetsbrede visie, urgentie en commitment om bestaanszekerheid structureel te borgen.
De VNG en Divosa zetten zich graag in om te komen tot een strategische agenda Borgen Bestaanszekerheid voor de langere termijn (10 jaar). Keer op keer incidenteel regelen biedt onze kwetsbare inwoners geen garantie om dagelijks rond te kunnen komen. Het kabinet moet haar grondwettelijke taak om de bestaanszekerheid van haar inwoners te borgen waar maken. We moeten nu werk maken van een lange termijnagenda zodat we bestaanszekerheid in 10 jaar kunnen garanderen, maar ook korte en middellange termijn maatregelen nemen. Langer wachten kunnen we ons niet permitteren.
De bestaanszekerheid van grote groepen inwoners ligt momenteel onder het vergrootglas door de sterk stijgende kosten voor levensonderhoud. Maar voor een groot deel van de betrokken groepen is het niet of nauwelijks kunnen rondkomen helemaal niet nieuw.
In onze propositie ‘De winst van het sociaal domein’ hebben we het rijk daarom vorig jaar al opgeroepen om de basis op orde te brengen en verantwoordelijkheid te nemen: zekerheid van voldoende en voorspelbaar inkomen, zekerheid van werk en mee kunnen doen in de maatschappij. Maar ook zekerheid van een dak boven je hoofd.
We zijn dan ook verheugd dat het kabinet de oplossing niet alleen zoekt in het keer op keer incidenteel proberen te regelen dat mensen dagelijks rond kunnen komen, maar wil werken aan een strategische agenda voor de lange termijn. Wij zien een goede aanzet, maar missen een samenhangende visie op dit thema van het kabinet.
Bestaanszekerheid is het fundament en raakt dan ook het gehele kabinet want het gaat bijvoorbeeld over de fundamentele herziening Participatiewet, betaalbaar wonen, toegankelijke en betaalbare zorg en kinderopvang, het verhogen van het sociaal minimum naar adequaat niveau en het nemen van fiscale maatregelen. Zonder deze samenhangende visie kan het gebeuren dat deze goede aanzet er ligt, maar ongeveer tegelijkertijd een voorstel (hervorming huurtoeslag) ter consultatie neergelegd kan worden dat honderdduizenden mensen die op de rand van het bestaansminimum leven de afgrond in dreigt te storten.
Wij missen in de Kamerbrief ook de erkenning dat het borgen van bestaanszekerheid ook een kwestie is van het fors ophogen van het sociaal minimum en het herzien van het belasting- en toeslagenstelsel.
De minister heeft het daarnaast niet over de middelen die beschikbaar zijn om de plannen uit te voeren en verwachtingen waar te maken. Dat was ook in de Kamerbrief over de aanpassingen in de Participatiewet het geval. Beide brieven zijn daarmee weliswaar een goede opmaat voor verbeteringen, maar om écht bestaanszekerheid voor iedereen te realiseren is meer nodig: een overkoepelende ambitie, met een concrete bijpassende onderbouwing, voldoende middelen en planning.
Gemeenten doen, met inachtneming van het bovenstaande, graag mee aan het gezamenlijk keren van het tij, zodat voor iedereen de bestaanszekerheid geborgd wordt.
