Een combinatie van kwantitatieve indicatoren, ervaringsverhalen van cliënten, naasten en zorgmedewerkers uit de dagelijkse praktijk en de dialoog tussen en reflectie van betrokkenen.
Volgens de Raad voor de Samenleving is complexe zorg per definitie niet in indicatoren te vangen. Indicatoren zijn op z'n best indicaties om te onderzoeken wat het verhaal is achter cijfers en percentages. Verder vraagt verantwoording ook een andere interactie tussen zorgverlener enerzijds en toezichthouder, inkoper en overheid anderzijds. Wederkerigheid staat centraal: in dialoog met elkaar, gezamenlijk interpretatieverschillen verkennen en gegevens duiden." (Uit: Raad voor de Samenleving. Blijk van Vertrouwen, Anders verantwoorden voor goede zorg, 2019)
