Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat het primair ten laste gelegde niet bewezen kan worden verklaard, nu het dossier onvoldoende bewijs bevat voor het ‘seksueel binnendringen’.

Op 17 maart 2020 heeft [aangeefster] aangifte gedaan van seksueel misbruik van haar dochter [slachtoffer] (geboren [geboortedatum] 2014) door de verdachte. Zij heeft daarbij het volgende verklaard. Aangeefster heeft in de zomer van 2018 een relatie gekregen met de verdachte, die zij [verdachte] noemt. Vanaf oktober 2018 verbleef de verdachte (vooral) in huis bij aangeefster. De verdachte hielp met het huishouden en met de opvang van [slachtoffer] . Hij paste vaak op [slachtoffer] als aangeefster ging werken. Alhoewel de verdachte in maart 2019 een eigen woning had gevonden en in september 2019 met de inrichting daarvan was begonnen, is de verdachte totdat de relatie met aangeefster op 30 januari 2020 eindigde in huis bij aangeefster en [slachtoffer] blijven wonen. Aangeefster heeft verklaard dat zij en [slachtoffer] op 1 maart 2020 in de auto zaten bij de vader van aangeefster, samen met de zuster en de zwager van aangeefster, op welk moment [slachtoffer] opeens met een verhaal kwam. Ze zei dat ze aangeefster een geheimpje moest vertellen. [slachtoffer] zei: ‘ [verdachte] heeft met zijn voorbillen mijn billen gemasseerd’. Op verzoek van aangeefsters zuster herhaalde ze wat ze had verteld. [slachtoffer] zei nogmaals dat [verdachte] met zijn voorbillen haar billen had gemasseerd. Aangeefster en [slachtoffer] gebruikten de benaming voorbillen voor vagina, respectievelijk penis. Aangeefster vroeg aan [slachtoffer] , eenmaal thuis, om het voor te doen bij haar. [slachtoffer] zei: ‘Oké, jij bent mij en ik ben [verdachte] .’ [slachtoffer] zei dat aangeefster op haar buik op de bank moest liggen. Toen ging [slachtoffer] boven op aangeefster zitten, met haar benen aan weerszijden van aangeefster. [slachtoffer] kwam toen met haar kruis tegen aangeefsters billen en maakte rijdende bewegingen. Een paar dagen nadat [slachtoffer] dit had verteld wilde aangeefster crème opdoen bij [slachtoffer] omdat ze last had van rode/schrale schaamlippen. [slachtoffer] verstijfde echter en hield haar benen bij elkaar. Toen aangeefster zei dat [slachtoffer] zelf de crème op mocht doen deed [slachtoffer] dit en vertelde ze dat [verdachte] olie op zijn voorbillen deed en dan ook zijn voorbillen op haar voorbillen deed.

De zuster van aangeefster, [getuige 1] , is gehoord als getuige. Deze getuige heeft de verklaring van aangeefster bevestigd ten aanzien van hetgeen in de auto werd verteld door [slachtoffer] . De getuige merkt hierbij op dat zij zag dat aangeefster schrok toen [slachtoffer] dit aan aangeefster vertelde. Ook heeft deze getuige de verklaring van aangeefster bevestigd ten aanzien van de door [slachtoffer] gedemonstreerde handelingen bij aangeefster.

De zwager van aangeefster, [getuige 2] , is ook gehoord als getuige. Deze getuige heeft de verklaring van aangeefster in zoverre bevestigd dat hij op de genoemde dag in de auto zag dat [slachtoffer] iets fluisterde naar aangeefster en dat aangeefster een bezorgde blik had en dat [getuige 1] vervolgens vroeg om dit te herhalen. De getuige hoorde de woorden ‘massage’ en ‘ [verdachte] ’. De getuige was erbij toen [slachtoffer] bij aangeefster voordeed wat er was gebeurd. [slachtoffer] vroeg aan aangeefster om op haar buik te gaan liggen. Toen ging [slachtoffer] op aangeefster zitten bij haar billen. [slachtoffer] ging met knedende handjes in de zij van aangeefster en terwijl ze dat deed, maakte ze een seksuele rijdende manier van bewegen. [slachtoffer] zei ook dat ze de piemel van [verdachte] had gezien.

Op 14 april 2020 is [slachtoffer] gehoord in een kindvriendelijke verhoorstudio door een gecertificeerd zedenrechercheur. [slachtoffer] vertelde tijdens dit verhoor dat [verdachte] vroeger bij haar moeder en haar woonde. Ze vertelde over een voorbillen-massage, dat zij toen naar de voorbillen van hem ging kijken en dat geen leuke grap was. [verdachte] had jeuk en haalde zijn voorbillen eruit. Hij deed er olie op. Zijn broek was naar beneden. Het deed super veel pijn. Het was heel vaak en heel lang geleden gebeurd. [verdachte] is een jongen en hij ging stout doen. [slachtoffer] vertelde dat een massage iets is dat je achter op je rug doet. Dat het kietelde en pijn deed en dat ze zei ‘stoppen’ en dat hij dit niet deed. Het was bij [verdachte] thuis en bij haar thuis gebeurd. Mama was er dan niet. Soms was mama naar haar werk of de supermarkt. Als het gebeurde was er niemand in huis. [slachtoffer] vertelde dat jongens met de voorbillen staand kunnen plassen. Dat het eigenlijk een piemel is. Het gebeurde ook bij haar thuis, in haar slaapkamer, de woonkamer of de slaapkamer van mama. Bij één massage, zo vertelde [slachtoffer] , droeg zij een legging, een rokje en een paars T-shirt met witte stippen. Haar rokje was uit en haar legging had zij naar beneden of uit gedaan. [verdachte] had haar onderbroek uitgedaan. Hij deed zijn broek naar beneden tot zijn knieën. [slachtoffer] lag op haar buik en [verdachte] was achter haar. Zijn benen waren naast haar benen aan beide kanten. Hij ging heen en weer bewegen met zijn piemel. Zijn piemel was bij haar piepie. Het voelde niet zo lekker. [verdachte] zei niets en [slachtoffer] zei stoppen, maar hij ging niet stoppen. Hij had gezegd dat hij zou stoppen als zij met haar vingers zou knippen maar dat kan [slachtoffer] helemaal niet. Het stopte als zij met haar handen klapte. De piemel van [verdachte] zat tussen haar billen en dat voelde niet zo lekker. Het kietelde. Het rokje was uit omdat anders de olie erop zou komen. Het was babyolie. De babyolie stond op het witte kastje in de woonkamer. Deze olie deed [verdachte] op zijn piemel. [slachtoffer] weet niet meer of die olie van dat kastje komt. Omdat [slachtoffer] [verdachte] in de gaten hield, als zij op haar buik lag keek zij over haar rug naar achteren, zag zij dat hij olie met zijn handen op zijn piemel deed. De voorbillen van [verdachte] was lang. Zij ging de piemel aanraken met haar handen. Hij was eerst zacht en daarna hard. Hij zei: ‘Ga mijn piemel aanraken.’ [slachtoffer] heeft de piemel gezien en gevoeld. Toen hij hard was deed het heel pijn toen [verdachte] dat bij haar ging doen. Het deed pijn tussen haar billen. Als het was gestopt veegde [verdachte] haar billen schoon met een doekje met water. [slachtoffer] heeft niet gezien of hij zichzelf ook schoonmaakte. Daarna had [slachtoffer] haar onderbroek en legging weer aangedaan. [verdachte] gooide haar vervolgens in de lucht omhoog zoals hij wel vaker deed als zij stout was geweest. Nadat [verdachte] was verhuisd heeft [slachtoffer] het verteld aan mama, oma en haar tante. Zij had het niet eerder verteld omdat dit niet mocht van [verdachte] . Hij had gezegd niet doorvertellen.

Aangeefster heeft verklaard dat de verdachte het fijn vond om olie op zijn geslachtsdeel te doen en dan zijn geslachtsdeel tussen haar billen te doen of tegen haar vagina. Ook heeft ze verklaard dat [slachtoffer] haar en de verdachte een keer heeft betrapt terwijl zij seks hadden. Zij lagen toen onder de deken en [slachtoffer] kon daar niet veel van hebben gezien.

3.3.3.1 Algemeen

Bij de beoordeling van het bewijs stelt de rechtbank voorop dat zedenzaken zich doorgaans laten kenmerken door het gegeven dat slechts twee personen aanwezig waren bij de ten laste gelegde seksuele handelingen: het vermeende slachtoffer en de vermeende dader. Bij een ontkennende verdachte brengt dit in veel gevallen mee dat slechts de verklaring van het vermeende slachtoffer als wettig bewijsmiddel kan dienen. In de onderhavige zaak is dit slachtoffer de heel jonge [slachtoffer] .

Volgens het tweede lid van artikel 342 van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) kan het bewijs dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, door de rechter niet uitsluitend worden aangenomen op basis van de verklaring van één getuige of enkel op basis van de verklaring of aangifte van het slachtoffer. Deze bepaling strekt ter waarborging van de deugdelijkheid van de bewijsbeslissing, in die zin dat zij de rechter verbiedt tot een bewezenverklaring te komen ingeval de in deze verklaring genoemde feiten en omstandigheden op zichzelf staan en onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal.

Dit betekent dat – in een geval als het onderhavige, waarin wordt ontkend dat de handelingen zijn gepleegd en er geen getuigen van het incident zijn – de rechtbank eerst de betrouwbaarheid van de verklaring van het slachtoffer moet beoordelen en daarnaast moet bepalen of voor de verklaringen van het slachtoffer voldoende steunbewijs in het dossier aanwezig is. Dat steunbewijs hoeft, zo volgt uit de jurisprudentie van de Hoge Raad, bij zedenzaken niet per definitie te zien op de ontuchtige handelingen zelf. Het is afdoende wanneer de verklaring van de aangeefster op onderdelen steun vindt in andere bewijsmiddelen, afkomstig van een andere bron dan degene die de belastende verklaring heeft afgelegd. Met andere woorden: de bewezenverklaring van onderdelen van de tenlastelegging kan wel op één enkele verklaring berusten. Voorts is van belang dat uit het dossier en uit het verhandelde ter terechtzitting, de rechter onverminderd de overtuiging moet krijgen dat het feit is gepleegd zoals het de verdachte wordt verweten. Zeker als de bewijsmiddelen schaars zijn, moet de rechter behoedzaamheid betrachten om op grond van hetgeen overigens blijkt, aan te nemen dat het feit is gepleegd (zie: HR 13 juli 2010, ECLI:NL:HR:2010:BM2452, HR 6 maart 2012, ECLI:NL:HR:2012:BS7910, HR 10 juni 2014, ECLI:NL:HR:2014:1354, HR 15 mei 2018, ECLE:NL:HR:2018:717 en HR 10 juli 2018, ECLI:NL:HR:2018:1117).

3.3.3.2 Betrouwbaarheid van de verklaring van het slachtoffer

De rechtbank overweegt dat de onthulling van [slachtoffer] spontaan heeft plaatsgevonden. Zij heeft zonder aanleiding uit zichzelf verteld wat er volgens haar is gebeurd en zij heeft dat gedaan op een moment waarop de relatie tussen haar moeder en de verdachte enige tijd voorbij was. Wat ze heeft verteld tijdens deze spontane onthulling – hetgeen door zowel aangeefster als haar zuster en haar zwager is bevestigd – komt in grote mate overeen met haar verklaring bij de politie. Zij heeft daarbij zeer concreet en gedetailleerd verklaard over wat er tussen haar en de verdachte is voorgevallen. Daarbij acht de rechtbank van belang dat [slachtoffer] niet alleen heeft verklaard over de handelingen en de manier waarop deze plaatsvonden (met het gebruik van olie), maar ook over het moment (als er niemand in huis was), de plaats (in haar woning en in de woning van de verdachte) en het gevoel dat zij hierbij had (het kietelde en het deed veel pijn). Bovendien heeft zij veel details beschreven: welke kleding zij bij één van de voorvallen aan had (een legging, een rokje en een paars T-shirt met witte stippen), dat zij haar legging uit had gedaan terwijl de verdachte haar onderbroek uit had gedaan en waar haar legging zat en hoe de broek van de verdachte zat (tot zijn knieën). Ook heeft zij de handelingen van de verdachte concreet kunnen beschrijven, onder meer hoe de verdachte olie op zijn piemel smeerde en hoe hij heen en weer bij haar billen ging, wat zij ook nog kon naspelen bij haar moeder. De rechtbank is dan ook van oordeel dat het slachtoffer op de verschillende momenten waarop dit in het dossier is vastgelegd, consistent en gedetailleerd heeft verklaard.

Door de verdediging is naar voren gebracht dat [slachtoffer] haar moeder en de verdachte vaak zou hebben betrapt terwijl zij seks hadden (30 tot 50 keer, en volgens de verdachte waarschijnlijk vaker) en dat het mogelijk is dat zij heeft verklaard over wat zij toen heeft gezien.

Hoewel niet is uit te sluiten dat [slachtoffer] haar moeder en de verdachte heeft gezien terwijl zij seks hadden, (de moeder van [slachtoffer] heeft immers verklaard dat [slachtoffer] hen één keer betrapt heeft terwijl zij onder de dekens lagen), is de rechtbank van oordeel dat dit in casu niet van enige wezenlijke invloed kan zijn geweest op de betrouwbaarheid van [slachtoffer] ’s verklaring. Ten eerste acht de rechtbank onaannemelijk dat [slachtoffer] haar moeder en de verdachte 30 tot 50 keer (en waarschijnlijk vaker) zou hebben betrapt tijdens seks in het licht van de duur van de relatie en de verklaring van aangeefster. Ten tweede: als [slachtoffer] al seksuele handelingen tussen hen zou hebben gezien, dan verklaart dat nog niet hoe [slachtoffer] zo zorgvuldig haar lichamelijke gewaarwording heeft kunnen verwoorden, die deze handelingen fysiek bij haar teweegbrachten. Zo heeft zij immers beschreven dat de verdachte tegen haar zei dat hij jeuk had en daarom olie op zijn piemel deed, dat het bij haar niet lekker voelde, dat het kietelde en pijn deed en dat ze op een gegeven moment zijn piemel aanraakte, waarbij het eerst zacht was en later hard. Dit zijn dermate specifieke beschrijvingen, dat de rechtbank het volstrekt onaannemelijk acht dat [slachtoffer] deze heeft verzonnen op basis van bepaalde handelingen die zij mogelijk heeft gezien tussen haar moeder en de verdachte. De beschrijvingen duiden veeleer op eigen ervaringen en gevoelens, in [slachtoffer] ’s eigen woorden beschreven. De suggestie van de verdachte dat aangeefster wraak zou hebben willen nemen op de verdachte en daarom haar op dat moment zesjarige dochter zou hebben geïnstrueerd om dergelijke belastende verklaringen jegens de verdachte af te leggen, acht de rechtbank eveneens onaannemelijk, nu het dossier en het verhandelde ter terechtzitting daarvoor geen enkele steun bieden.

De rechtbank acht de verklaring van [slachtoffer] dan ook voldoende betrouwbaar en daarmee bruikbaar voor het bewijs.”