1.1.Het verloop van de procedure blijkt uit:

- de op verzoek van de vennootschap onder firma Korsit uitgebrachte dagvaarding van

16 juni 2017 met producties;

- de conclusie van antwoord met producties;

- de akte verzoek tot schorsing ex artikel 225 Rv van Korsit met producties;

- de antwoordakte op verzoek tot schorsing ex artikel 225 Rv van Mollie ;

- de rolbeslissing van 4 oktober 2017 waarbij het verzoek tot schorsing is toegewezen;

- de akte verzoek tot hervatting ex artikel 227 Rv van Korsit ;

• het tussenvonnis van 21 maart 2018 waarbij een comparitie van partijen is bepaald;

• het proces-verbaal van comparitie van 6 juni 2018 en de daarin genoemde stukken.

1.2.Ten slotte is vonnis bepaald.

2.1.Korsit is een webwinkel. Korsit verkoopt digitale kaarten van onder andere Spotify en Netflix aan consumenten. De consument die een kaart bij Korsit koopt, krijgt digitaal een activatiecode toegestuurd die direct via de betreffende website of app kan worden verzilverd.

2.2.Als betaaldienstverlener faciliteert Mollie voor webwinkels de ontvangst van betalingen van klanten via verschillende betaalmethoden, zoals bijvoorbeeld iDEAL, creditcard en Sofort Banking (hierna: Sofort). De aan Mollie gelieerde Stichting Mollie Payments ontvangt de door de klanten van de webwinkel betaalde bedragen en draagt deze bedragen periodiek - onder aftrek van een vergoeding voor Mollie - aan de webwinkel af. De gegevens die Mollie over de transacties van haar klant (de webwinkel) heeft geregistreerd, zijn voor de klant te zien op het dashboard van Mollie .

a. Merchant [lees: Korsit ] betaalmethoden wil aanwenden voor (…) de verkoop van producten en/of diensten aan Klanten;

b. Mollie een betaalmodule ter beschikking wil stellen, waarmee Merchant in staat gesteld wordt om betalingen te ontvangen van haar klanten;

c. Deze overeenkomst de voorwaarden bevat waaronder Merchant gebruik mag maken van de Betaalmodule;

2.5.Medio januari 2016 heeft Mollie Korsit ervan op de hoogte gesteld dat drie Sofort betalingen vanwege fraude niet aan Korsit konden worden uitbetaald. Daarbij heeft Mollie Korsit in e-mails van 12 en 13 januari 2016 laten weten dat zij de gelden vanuit Sofort transacties alleen aan Korsit kan doorstorten als die gelden ook daadwerkelijk op haar rekening (lees: de rekening ten name van Stichting Mollie Payments ) zijn bijgeschreven, maar dat de betreffende uitbetalingen door de bank van de klant van Korsit vanwege fraude werden tegengehouden.

2.13.Mollie heeft op 19 oktober 2016 een nieuwe versie van haar dashboard aan haar klanten ter beschikking gesteld. Daarmee werd het voor Korsit mogelijk te achterhalen of bepaalde Sofort transacties wel of niet waren uitbetaald. Met het vernieuwde dashboard kon echter nog geen algeheel overzicht worden verkregen van alleen niet-uitbetaalde transacties.

2.15.Met de op 28 november 2016 door Mollie gelanceerde update van haar dashboard kon worden gefilterd op betaalde en uitbetaalde bedragen. Aan de hand van het dashboard kon toen worden geconstateerd dat in de periode van 6 augustus 2015 tot en met 2 november 2016 voor een totaalbedrag van € 174.357 exclusief btw aan frauduleuze transacties via Sofort had plaatsgevonden.

2.16.Bij brief van haar advocaat van 1 december 2016 heeft Korsit zich op het standpunt gesteld dat Mollie haar verplichtingen jegens Korsit niet is nagekomen en Mollie aansprakelijk gesteld voor de schade. Mollie heeft elke aansprakelijkheid van de hand gewezen.

2.17.Korsit maakt thans geen gebruik meer van de betaaldienstverlening van Mollie .

3.2.Aan haar vorderingen legt Korsit ten grondslag dat Mollie haar (bijzondere) zorgplicht jegens Korsit heeft geschonden. Daartoe maakt Korsit Mollie een aantal verwijten die hierna bij de beoordeling zullen worden besproken. Door haar zorgplicht te schenden, heeft Mollie wanprestatie gepleegd en onrechtmatig gehandeld. De schade die Korsit daardoor heeft geleden, is het gevorderde bedrag van € 160.406,50. Dat bedrag is de totale inkoopprijs van de digitale kaarten die Korsit heeft geleverd maar waarvoor zij door de fraude met Sofort geen betaling heeft ontvangen. De transactiekosten die Mollie over deze transacties aan Korsit heeft doorberekend, dienen als onverschuldigd betaald aan Korsit te worden terugbetaald. Daarnaast heeft Mollie zich schuldig gemaakt aan oneerlijke handelspraktijken en/of misleidende reclame, aldus steeds Korsit .

3.3.Mollie voert verweer. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

4.1.Mollie heeft voor Korsit de ontvangst van betalingen van klanten gefaciliteerd via verschillende betaalmethodes, waarbij de betalingen na ontvangst op een rekening ten name van Stichting Mollie Payments aan Korsit werden doorgestort. Mollie heeft daarmee betaaldiensten aan Korsit verleend. Mollie betoogt terecht dat een dergelijke overeenkomst - hoewel daarmee nauw verwant - niet kwalificeert als een overeenkomst van opdracht (MvT, Kamerstukken II 2008/09, 31 892, nr. 3). Dit betekent dat de in artikel 7:401 BW neergelegde zorgplicht van de opdrachtnemer niet rechtstreeks op de betaaldienstverlener van toepassing is. Dat neemt evenwel niet weg dat voor een betaaldienstverlener een zorgplicht kan bestaan gebaseerd op de aanvullende werking van de redelijkheid en billijkheid. Wat die zorgplicht inhoudt is afhankelijk van de omstandigheden van het geval.

4.2.Korsit stelt dat Mollie haar jegens Korsit in acht te nemen zorgplicht heeft geschonden. De concrete verwijten die Korsit Mollie maakt, komen in de kern op het volgende neer:

( i) bij het sluiten van het Sofort-addendum heeft Mollie Korsit er niet op gewezen dat Sofort een niet-gegarandeerde betaalmethode is;

( i) niet-gegarandeerde betaalmethode

4.3.Sofort is een niet-gegarandeerde betaalmethode. Bij een niet-gegarandeerde betaalmethode kan de betaling na autorisatie nog door de initiërende bank (de bank van de betaler) ingeval van fraude worden tegengehouden. Gesteld noch gebleken is dat Mollie Korsit hierover heeft geïnformeerd. In de door Mollie op haar website over Sofort beschikbaar gestelde informatie stond - naar de rechtbank begrijpt anders dan thans het geval is - in ieder geval niet vermeld dat Sofort een niet-gegarandeerde betaalmethode is (zie 2.4). Mollie had haar klant Korsit hiervan echter wel op de hoogte moeten stellen, waaraan naar het oordeel van de rechtbank in dit geval was voldaan als ten tijde van toevoeging van Sofort op de website van Mollie had gestaan dat Sofort een niet-gegarandeerde betaalmethode is. Mollie had er als betaaldienstverlener op bedacht moeten zijn dat Korsit belang heeft te weten of een betaalmethode gegarandeerd is. Dit geldt temeer nu onweersproken is gebleven dat voor Mollie kenbaar was dat Korsit een webwinkel is die digitale kaarten verkoopt en bestellingen dus online afhandelt. Een klant als Korsit zal in de regel bestellingen immers eerder kunnen uitleveren dan bijvoorbeeld een klant die online kleding verkoopt. Door Korsit niet op de hoogte te stellen dat Sofort een niet-gegarandeerde betaalmethode is, heeft Mollie dan ook haar uit de aanvullende werking van de redelijkheid en billijkheid voortvloeiende zorgplicht jegens Korsit geschonden.

4.4.Mollie voert echter terecht aan dat de gevorderde schade - voor zover deze ziet op frauduleuze Sofort transacties van na 12 januari 2016 - geen gevolg is van dit tekortschieten. Dat het bij Sofort om een niet-gegarandeerde betaalmethode gaat, wist Korsit namelijk al sinds 12 januari 2016 (zie 2.5 en 2.7). Omdat het vereiste oorzakelijke verband (condicio sine qua non-verband) dus ontbreekt, is de gevorderde fraudeschade van na 12 januari 2016 niet toewijsbaar.

4.5.Dat geldt ook voor de fraudeschade van vóór 12 januari 2016. Volgens de eigen stellingen van Korsit is de fraudeschade met Sofort pas in augustus 2016 behoorlijk gaan oplopen en was deze vóór 12 januari 2016 minimaal (circa € 1.200 in januari 2016). Door toedoen van Mollie - aldus Korsit - heeft Korsit in de periode augustus tot en met oktober 2016 niet tijdig kunnen ingrijpen. Daarbij heeft Korsit erkend dat zij incidentele fraudegevallen accepteerde en daar ook rekening mee hield. Zoals door Mollie is aangevoerd, volgt hieruit dat niet zonder meer is gezegd dat Korsit - als zij er wel op was gewezen dat Sofort een niet-gegarandeerde betaalmethode is - de uitbetalingen had afgewacht alvorens zij tot uitlevering was overgegaan. Korsit licht dat in ieder geval niet toe. Aangenomen kan dan ook worden dat Korsit de vóór 12 januari 2016 geleden fraudeschade ook had geleden als zij op de hoogte was geweest van het niet-gegarandeerde karakter van Sofort.

4.6.Mollie betwist dat zij tegenover Korsit gehouden was mogelijke fraude met Sofort te signaleren. Een dergelijke verplichting is volgens Mollie niet opgenomen in de contractsdocumentatie en vloeit evenmin voort uit een op haar rustende zorgplicht. De fraudemeldingen in januari 2016 heeft Mollie gedaan naar aanleiding van een melding van de bank. Daaraan heeft Korsit niet een gerechtvaardigd vertrouwen kunnen ontlenen dat fraudemonitoring onderdeel is van de overeenkomst, ook gelet op de (lage) vergoeding die Korsit aan Mollie betaalde, aldus Mollie .

4.7.In het licht van deze gemotiveerde betwisting van Mollie heeft Korsit onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld waaruit kan worden afgeleid dat zij met Mollie heeft afgesproken dat Mollie mogelijke fraude met Sofort voor Korsit zou monitoren. Korsit stelt ook niet dat deze verplichting schriftelijk is vastgelegd. Zij baseert deze verplichting van Mollie enkel op de fraudemeldingen die Mollie in januari 2016 heeft gedaan en de daarover tussen partijen gevoerde correspondentie (zie 2.5 en 2.6). Daaruit valt evenwel niet af te leiden dat Mollie de monitoring van mogelijke fraude tot haar taak rekende. Dat Korsit Sofort GmbH in april 2016 heeft benaderd met de vraag over hoe zij zich beter tegen fraude met Sofort kon beschermen, onderschrijft dat Korsit dit ook niet zo heeft begrepen.

4.8.De stelling van Korsit dat Mollie op grond van haar zorgplicht mogelijke fraude diende te signaleren kan, mede in het licht van wat hiervoor is overwogen, niet slagen. Feiten en omstandigheden die een zorgplicht met een dergelijke vergaande strekking in dit geval rechtvaardigen, zijn gesteld noch gebleken.

4.9.Korsit verwijt Mollie dus ten onrechte dat zij heeft verzuimd te monitoren op (mogelijke) fraude met Sofort. De op dit verwijt gebaseerde vorderingen van Korsit zijn daarom niet toewijsbaar.

4.11.Omdat op het dashboard van Mollie tot eind november 2016 dus niet was te zien welk (totaal)bedrag aan Sofort-betalingen door banken werd tegengehouden, kon Korsit moeilijk het frauderisico van Sofort inschatten en haar fraudebeleid daarop aanpassen door bijvoorbeeld langer te wachten met uitleveren. Gelet op de kenbare belangen van Korsit , is de rechtbank met Korsit van oordeel dat op Mollie hier een zorgplicht jegens Korsit rust. Die zorgplicht houdt in dat Mollie het op grond van de ‘Algemene betaaldienstenovereenkomst’ aan Korsit ter beschikking gestelde dashboard zodanig diende in te richten dat het voor Korsit overzichtelijk was welk bedrag aan Sofort-betalingen door banken niet werd uitbetaald, zoals met het dashboard mogelijk was na de update eind november 2016. Nu Mollie daaraan evenwel niet heeft voldaan, is zij jegens Korsit tekortgeschoten.

4.12.Mollie voert aan dat Korsit de gestelde schade ook had geleden als de nieuwe dashboardfunctie eerder - naar de rechtbank begrijpt voordat Korsit op 2 november 2016 van Sofort werd afgesloten - beschikbaar was geweest. Korsit koos er immers bewust voor om bestellingen met Sofort al uit te leveren voordat zij zeker wist dat betaling was ontvangen, aldus Mollie . Mollie miskent daarmee echter dat bij gebreke van een totaaloverzicht van tegengehouden Sofort-betalingen voor Korsit juist moeilijk was in te calculeren of zij deze op zich onweersproken werkwijze diende aan te passen. Zoals onder r.o. 4.5 reeds is overwogen was Korsit zich bewust van het frauderisico met Sofort en was zij ook bereid dit risico tot zekere hoogte te nemen. De rechtbank acht het evenwel onaannemelijk dat Korsit haar werkwijze niet had aangepast als zij via het dashboard had kunnen zien dat een steeds substantieel hoger bedrag aan Sofort-betalingen niet wordt uitbetaald. Daarmee is het oorzakelijke verband (condicio sine qua non-verband) gegeven.

4.13.Vervolgens is echter de vraag welke schade aan de onder r.o. 4.11 vastgestelde schending van de zorgplicht kan worden toegerekend (artikel 6:98 BW). Volgens de eigen onweersproken stellingen van Korsit is de fraude met Sofort-betalingen pas echt substantieel gaan stijgen vanaf augustus 2016. De schade die het gevolg is van niet uitbetaalde Sofort-betalingen in de periode vanaf augustus 2016 tot 2 november 2016 acht de rechtbank dan ook toerekenbaar aan de onduidelijke statusinformatie op het dashboard. Om welk schadebedrag het dan gaat is door Korsit met de enkele overlegging van productie 22, zonder nadere toelichting daarop, niet duidelijk gemaakt. Korsit zal in de gelegenheid worden gesteld zich daarover bij akte uit te laten, waarna Mollie daarop bij antwoordakte kan reageren. De zaak zal daartoe naar de rol worden verwezen. Aan de hand van de nader verstrekte informatie en met inachtneming van het ter zake van de schade reeds gevoerde eigen schuld verweer, zal de rechtbank de door Korsit geleden schade begroten.

4.14.Iedere verdere beslissing zal worden aangehouden.

5.1.verwijst de zaak naar de rol van 5 december 2018 voor de onder 4.13 bedoelde akte aan de kant van Korsit , na ontvangst van welke akte de zaak opnieuw naar de rol zal worden verwezen voor antwoordakte aan de kant van Mollie op een termijn van 4 weken,

5.2.houdt iedere verdere beslissing aan.