2.1.Het verloop van de procedure blijkt uit:

• de dagvaarding met de producties 1 tot en met 28,

• de conclusie van antwoord met de producties 1 tot en met 42,

• het tussenvonnis van 4 november 2020 waarin een mondelinge behandeling is gelast,

• de akte overlegging producties van de gemeente d.d. 18 december 2020 met de producties 29 tot en met 42,

• de akte uitlating producties van de gemeente van 12 december 2020,

• de akte houdende wijziging van eis van de gemeente d.d. 29 december 2020,

• de akte overlegging producties van de gemeente d.d. 8 januari 2021 met de producties 43 en 44,

• de akte overlegging producties van de gemeente d.d. 13 april 2021 met de producties 45 en 46,

• de antwoordakte overlegging producties Take Care c.s. d.d. 19 mei 2021 met de producties 43 tot en met 53,

• de op 11 juni 2021 door de gemeente overgelegde producties 47 tot en met 52,

• de brief met bijlagen van Take Care c.s. d.d. 14 juni 2021 met de bijlagen 1 tot en met 5.

Op 25 juni 2021 heeft een mondelinge behandeling plaatsgevonden. Op verzoek van partijen is de zaak daarna aangehouden in verband met schikkingsonderhandelingen,

• het rolbericht van partijen van 27 oktober 2021 inhoudende dat zij niet tot overeenstemming zijn gekomen,

• de akte wijziging van eis van de gemeente d.d. 27 oktober 2021,

• de akte uitlating producties van Take Care c.s. d.d. 8 december 2021,

• de akte uitlating producties van de gemeente d.d. 8 december 2021,

• het op 1 februari 2022 aan partijen toegezonden proces-verbaal van de mondelinge behandeling die op 25 juni 2021 had plaatsgevonden,

• de aanvulling op het proces-verbaal van de zijde van de gemeente d.d. 14 februari 2022,

• de reactie van Take Care c.s. d.d. 18 februari 2022 op de voorgestelde aanvullingen door de gemeente,

• de reactie van de gemeente d.d. 18 februari 2022 op de reactie van Take Care c.s..

2.2.De zaak is naar de rol verwezen voor vonnis, welk vonnis nader is bepaald op heden.

3.2.De gemeentes, en dus ook de gemeente Almelo, zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de WMO.

3.3.Voor de jaren 2016, 2017 en 2018 zijn Raamovereenkomsten gesloten tussen de gemeente en Take Care.n

Er was sprake van raamovereenkomsten tussen enerzijds 14 Twentse gemeenten (“Samen 14”) en anderzijds ruim 300 zorgaanbieders. Take Care is één van de zorgaanbieders die voor de jaren 2016, 2017 en 2018 waren toegelaten in de Raamovereenkomst.

[pr 24 en 25 dagv] Voor de eerste helft van 2019 is een afbouwperiode overeen gekomen. [pr 26 dagv]

3.4.Onder de WMO kunnen verschillende vormen van zorg worden aangeboden. Take Care bood zorg aan voor:

- ondersteuning zelfstandig leven 1 + 2 (OZL 1 + 2) en in 2016 ook OZL 3,

- ondersteuning maatschappelijke deelname 1 + 2 (OMD 1+ 2) en in 2016 ook OMD 3,

- huishoudelijke ondersteuning.

3.5.De maatwerkvoorzieningen kunnen op verschillende manieren worden geleverd en gedeclareerd:

1. Zorg in Natura (ZiN). Daarbij wordt de zorg geleverd door medewerkers van Take Care. Take Care declareert de uren die zij per cliënt aan ZiN heeft besteed aan de gemeente;

2. Persoonsgebonden budgetten (PBG). Daarbij wordt aan de cliënt een budget ter beschikking gesteld waarbij de cliënt zelf zorg kan inkopen. Dat kan hij bijvoorbeeld doen bij Take Care. Het budget wordt door de gemeente overgemaakt aan de Sociale Verzekeringsbank (SVB) en de cliënt kan door declaraties in te dienen bij de SVB het budget gebruiken om de zorgverlener (zoals Take Care) te betalen (“trekkingsrecht”).

	PGB	ZiN	Totaal PBG + ZiN
2016	€ 29.315,00	€ 649.338,46
2017	-	€ 652.045,00
2018	-	€ 608.625,00
2019	€ 57.247,53	€ 218.304,19
2020	€ 7.974,42	geen raamovereenkomst
totaal	€ 86.562,53	€ 2.128.312,65	€ 2.214.875,18

3.7.Naar aanleiding van verschillende (al dan niet algemene) meldingen is de gemeente onderzoek gaan doen naar de vraag of dit betaalde zorggeld is besteed aan het leveren van kwalitatief goede zorg. Op 26 juni 2019 hebben medewerkers van de gemeente, een toezichthouder WMO en een sociaal rechercheur, een locatiebezoek gebracht aan de locatie van Take Care waar de dagbesteding plaatsvond. Er heeft daarbij een gesprek plaatsgevonden met [gedaagde sub 2] . Bij brief van 26 juni 2019 hebben zij gegevens opgevorderd van Take Care. [pr 11 dagv] Er heeft verder onderzoek plaatsgevonden, waarbij onder meer op 29 november 2019 opnieuw een gesprek plaatsvond met [gedaagde sub 2] . Op 28 mei 2020 is een Rapport van Bevindingen opgesteld. [pr 15 dagv] De conclusie in dit rapport is – heel kort gezegd – dat Take Care de kwaliteitseisen, zoals gesteld in de Raamovereenkomsten en in de Verordening WMO (2015, 2017 en 2019) van de gemeente Almelo heeft geschonden. Geadviseerd wordt de zorgrelatie met Take Care te beëindigen en alle zorggelden vanaf 2016 terug te vorderen.

3.8.Op 21 juli 2020 heeft Take Care inhoudelijk gereageerd op het rapport en het aanvullend rapport. [pr 5 cva]. De onderzoeksbevindingen zijn volgens Take Care onjuist en de rapportages bevatten aannames, suggestieve stellingen en fouten.

3.10.Take Care heeft bij brief van 21 augustus 2020 hierop gereageerd. [pr 6 cva]

3.11.Op 16 april 2020 had de gemeente reeds aangifte gedaan tegen Take Care c.s. wegens kort gezegd zorgfraude (officieel: valsheid in geschrift, middelen (zorggeld) niet aanwenden, witwassen en/of verduistering dan wel medeplichtigheid daaraan).

3.12.Op 1 juni 2020 is, na verleend verlof, conservatoir beslag gelegd op alle bankrekeningen van Take Care en van [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] , en op een drietal onroerende zaken van hen. Take Care c.s hebben in kort geding opheffing van deze beslagen gevorderd, maar die vorderingen zijn bij vonnis van 26 juni 2020 afgewezen. [pr 6 dagv] [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] hebben hiertegen hoger beroep ingesteld, maar bij eindarrest van 15 december 2020 is het vonnis van de voorzieningenrechter bekrachtigd. [pr 42 gemeente]

3.13.Bij brieven van 8 juni 2020 zijn [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] persoonlijk en in hun rol als bestuurders van Take Care aansprakelijk gesteld door de gemeente voor de schade die de gemeente heeft geleden. De grond daarvoor is dat er zorg is gedeclareerd die niet daadwerkelijk is geleverd en dat er aanspraak is gemaakt op vergoedingen waar zij geen recht op hadden. De gemeente verlangt van Take Care en/of haar bestuurders dat de onterecht gedeclareerde zorggelden worden terugbetaald. Het gaat daarbij om een bedrag van € 2.192.395,58 + PM alsmede een vergoeding voor de onderzoekskosten ad € 24.436,44.

3.14.Op 30 juni 2020 heeft de gemeente de dagvaarding in deze procedure uitgebracht.

5.1. Juridische grondslagen.

5.2. Feitelijke grondslagen.

5.3. Bestuurdersaansprakelijkheid

- PGB-formulieren te vervalsen,

- in inschrijvingen in strijd met de waarheid de verklaren,

- zorguren te declareren op basis van PGB en ZiN die niet zijn geleverd, althans niet zijn geleverd conform de kwaliteitseisen,

- ongekwalificeerd personeel in te schakelen,

- grote bedragen te onttrekken aan zorggelden,

- het verstrekken van cadeaus aan cliënten, waaronder diverse reizen, uitstapjes, diners en feestavonden.

7.1. is gedurende de procedure overleden. De rechtbank overweegt hierover als volgt. Op grond van artikel 225 lid 1 sub a Rv kan de procedure worden geschorst in verband met het overlijden van een partij. Schorsing vindt plaats door betekening van de ingeroepen grond voor de schorsing aan de wederpartij dan wel door een daartoe strekkende akte ter rolle, bij gebreke waarvan het geding op de naam van de oorspronkelijke partij wordt voortgezet. Hoewel het overlijden van [gedaagde sub 2] door Take Care c.s. aan de rechtbank is medegedeeld en vervolgens met instemming van partijen uitstel van de zitting heeft plaatsgevonden, is op geen enkel moment door partijen schorsing van de procedure verzocht. Gelet hierop is de rechtbank van oordeel dat de procedure op de voet van artikel 225 lid 2 tweede volzin Rv op de naam van de oorspronkelijke partij ( [gedaagde sub 2] ) moet worden voortgezet. Het vonnis in deze zaak kan, voor zover betrekking hebbende op [gedaagde sub 2] , dan ook niet op zijn erven betrekking hebben. In het verlengde daarvan kan de door de gemeente verzochte wijziging van eis, waarin zij de erven hoofdelijk aansprakelijk wil stellen, niet worden toegestaan en zal de verzochte wijziging van eis in zoverre niet worden toegestaan. In het navolgende gaat de rechtbank er aldus vanuit dat de vorderingen geen betrekking hebben op de erfgenamen van [gedaagde sub 2] , maar op [gedaagde sub 2] zelf.

7.4.Take Care heeft in haar akte van 8 december 2021 aangevoerd dat alle onderzoeksrapporten van de gemeente buiten beschouwing zouden moeten worden gelaten omdat de gemeente niet objectief is en bedreigend naar de cliënten van Take Care toe.

7.5.De rechtbank overweegt dat de rapporten die de gemeente heeft overgelegd en waar zij haar standpunten op baseert, inderdaad partij-rapportages zijn. Veel van de informatie is echter objectief verifieerbaar, zoals gegevens afkomstig van de Belastingdienst, door Take Care overgelegde zorgplannen en werkplannen waar de rapporteurs uit putten, informatie van de Kamer van Koophandel, van Logius, en door de rapporteurs opgetekende verklaringen. Het staat Take Care vrij om daar haar eigen rapportages of verklaringen tegenover te stellen, hetgeen Take Care ook heeft gedaan. Een reden om de rapportages buiten beschouwing te laten is er niet.

7.6.De stelling van Take Care in haar akte uitlating producties van 19 mei 2021, dat eerst de strafrechter een oordeel zal moeten hebben gegeven over de vraag of er sprake is van financiële fraude voordat de gemeente zich tot de civiele rechter mag wenden, is naar het oordeel van de rechtbank onjuist. De gemeente kan met een beroep op onrechtmatig (want frauduleus) handelen een vordering tot schadevergoeding indienen bij de civiele rechter. Dat staat los van de vraag of Take Care of haar bestuurders een strafrechtelijk verwijt kan worden gemaakt.

7.7.De rechtbank behandelt hier eerst de stelling van de gemeente dat Take Care niet de overeengekomen maatwerkvoorziening heeft geleverd.

7.8.Artikel 1.1.1 lid 1, van de WMO 2015 bepaalt dat onder maatwerkvoorziening wordt verstaan:

7.9.Artikel 3.1 WMO 2015 bepaalt:

1. De aanbieder draagt er zorg voor dat de voorziening van goede kwaliteit is.

2. Een voorziening wordt in elk geval:

a. veilig, doeltreffend, doelmatig en cliëntgericht verstrekt,

b. afgestemd op de reële behoefte van de cliënt en op andere vormen van zorg of hulp die de cliënt ontvangt,

c. verstrekt in overeenstemming met de op de beroepskracht rustende verantwoordelijkheid, voortvloeiende uit de professionele standaard;

d. verstrekt met respect voor en inachtneming van de rechten van de cliënt.

7.10.De gemeente heeft aangevoerd dat Take Care niet aan deze voorwaarden heeft voldaan, onder meer omdat zij niet beschikte over voldoende gekwalificeerd personeel.

7.12.Volgens Take Care gaat de gemeente uit van de verkeerde regelgeving. Niet de Verordening 2019 is van toepassing nu deze pas op 13 juli 2019 in werking is getreden, maar die van 2015 en 2017. In artikel 7.2 lid 1 van beide verordeningen staat als kwaliteitseis:

a. het afstemmen van voorzieningen op de persoonlijke situatie van de ondersteuningsvrager;

b. het afstemmen van voorzieningen op andere vormen van zorg;

c. erop toe te zien dat beroepskrachten tijdens hun werkzaamheden in het kader van het leveren van voorzieningen handelen in overeenstemming met de professionele standaard.

7.16.De door Take Care genoemde zorgverleners hebben de volgende opleidingen:

• [gedaagde sub 2] : master degree Wiskunde (buitenland), systeem/applicatie/netwerkbeheerder op MBO niveau;

• [C] : administratief medewerkster, Mbo niveau 3;

• [D] : geen diploma ingeleverd, volgens verklaring [gedaagde sub 2] : Mbo handel niveau 4 afgerond;

• [A] : verzorgende IG Mbo niveau 3 en persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen, Mbo niveau 4;

• [B] : geen diploma ingeleverd, volgens [gedaagde sub 2] : bezig met de opleiding Mbo 4 maatschappelijke zorg;

• [E] : geen diploma ingeleverd, volgens [gedaagde sub 2] : Mbo administratief medewerker niveau 4;

• [F] : geen diploma ingeleverd, volgens [gedaagde sub 2] : bezig met opleiding maatschappelijke zorg Mbo niveau 4.

7.17.De rechtbank constateert dat over de periode waarover de gemeente gedeclareerde bedragen terugvordert (2016 tot en met 2018 en de eerste helft van 2019) alleen [A] een zorg-gerelateerde opleiding had. De andere medewerkers niet. Voor zover er OMD of OZL zorg werd geleverd door anderen dan [A] , voldoet die zorg niet aan de eisen die daarin in de WMO en in de aanbestedingsrichtlijnen, worden gesteld. Zoals overwogen was Take Care wel gehouden om daaraan te voldoen. Dat betekent dat Take Care niet de overeengekomen zorg heeft geleverd, en deze zorg niet had mogen declareren bij de gemeente.

7.18.Voor zover Take Care stelt dat haar personeel door praktijkervaring de relevante kennis heeft opgedaan, heeft Take Care niet onderbouwd waar die praktijkervaring uit kan blijken, zodat die stelling aan het voorgaande geen afbreuk kan doen. Voor zover wordt gedoeld op praktijkervaring die bij Take Care is opgedaan, is die ervaring reeds onvoldoende, omdat de kwaliteitseisen aan het personeel redelijkerwijs al bij aanvang van het dienstverband hebben te gelden.

7.19.Ten aanzien van [A] geldt voorts nog dat zij geen volledige werkweek had bij Take Care. Zij werkte ook nog bij Carint Reggeland. Daarnaast was [A] de begeleidster van vele stagiaires, volgens berekening van de gemeente tot wel 13 of nog meer stagiaires tegelijkn

Aanvullend rapport 3 van de Gemeente overgelegd als productie 51 bij Akte overlegging producties d.d. 11 juni 2021.

, en was zij als enig gekwalificeerde medewerkster ook degene die de zorgplannen opstelde. De tijd die [A] aan het daadwerkelijk leveren van OMD of OZL-zorg kon besteden aan de cliënten, was dus dermate beperkt dat de rechtbank hier geen reële mogelijkheid voor het leveren van OMD en OZL-zorg meer ziet. Take Care heeft ook niet toegelicht hoe [A] al deze taken in haar parttime werkweek kon combineren en daarbij ook nog de daadwerkelijke zorg kon leveren.

7.20.Take Care heeft aangevoerd dat de gemeente ten onrechte mevrouw [G] niet heeft meegeteld. [G] heeft haar diploma echter pas gehaald na de periode waarop de terugvordering ziet. De gemeente heeft haar dus terecht niet meegenomen.

7.24.De conclusie is dat Take Care niet de overeengekomen maatwerkvoorziening heeft kunnen leveren.

7.25.Zoals blijkt uit de rechtsoverwegingen 5.2.1 tot en met 5.2.6 heeft de gemeente nog andere stellingen ten grondslag gelegd aan haar vorderingen.

7.26.Ook ten aanzien van de stelling dat Take Care de gedeclareerde uren niet daadwerkelijk kan hebben geleverd (zie r.o. 5.2.2) is de rechtbank van oordeel dat de gemeente dat voldoende heeft onderbouwd en Take Care dat onvoldoende heeft weerlegd.

7.27.Omdat reeds op grond van het ontbreken van voldoende opgeleide medewerkers (zie r.o. 7.4. e.v.) de conclusie is getrokken dat Take Care niet de gedeclareerde maatwerkvoorziening kan hebben geleverd, werkt de rechtbank dit hier niet verder uit. Dat geldt ook voor de andere grondslagen die de gemeente heeft genoemd.n

Waarbij de rechtbank nog wel opmerkt dat over het feit dat er zowel in 2017 als in 2018 € 600.000,00 aan dividend-uitkering aan de aandeelhouders [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] is uitbetaald veel gezegd kan worden, zoals partijen ook hebben gedaan, maar dat het naar het oordeel van de rechtbank in elk geval aantoont dat er binnen Take Care winsten zijn gemaakt die alleen mogelijk zijn als niet de kostbare en op de client toegesneden maatwerkvoorziening is geleverd

Of zij wel of niet opgaan, kan aan het oordeel dat de maatwerkvoorziening niet is geleverd, niet meer afdoen.

7.28.De overeengekomen maatwerkvoorziening is niet door Take Care geleverd. Daarmee is sprake van een tekortkoming in de nakoming van de raamovereenkomsten 2016, 2017 en 2018 en de Afbouwovereenkomst van 2019. Op grond van artikel 6:265 BW ontstaat daarmee de bevoegdheid om de overeenkomst te ontbinden. Er is geen sprake van een bijzondere aard of geringe betekenis van de tekortkoming die een ontbinding niet zou rechtvaardigen. Wel is de rechtbank van oordeel dat de Afbouwovereenkomst van 2019, wegens eigen schuld van de gemeente, niet voor ontbinding in aanmerking komt. De redenen daarvoor worden hierna uiteengezet.

7.29.Op grond van artikel 6:267, lid 2 BW kan de ontbinding door de rechter worden uitgesproken. De primaire vordering kan in zoverre worden toegewezen.

7.30.Take Care heeft aangevoerd dat er ten aanzien van de Afbouwovereenkomst sprake is van eigen schuld. Op het moment dat deze werd gesloten (11 december 2018) had de gemeente al het standpunt ingenomen dat Take Care onvoldoende gekwalificeerd personeel inzette. Als ze dat vond, had de gemeente de overeenkomst niet moeten sluiten. Daarnaast vonden er jaarlijks gesprekken plaats met medewerkers van de gemeente. De opleidingseisen werden vóór 2019 niet gesteld.

7.33Dat de gemeente dan een overeenkomst met Take Care sluit, wetende dat Take Care naar haar mening niet aan de eisen voldoet, enkel omdat de gemeente zelf niet in staat is om de cliënten elders onder te brengen, maakt dat de schade die de gemeente lijdt (het uitgeven van geld aan een zorgkantoor dat niet de overeengekomen maatwerkvoorziening levert) het gevolg is van een omstandigheid die aan de gemeente zelf is toe te rekenen. Het komt dan ook voor haar rekening om een overeenkomst aan te bieden, wetende dat de ander zal wanpresteren. Take Care kan niet verweten worden dat ze de Afbouwovereenkomst heeft gesloten nu zij zich steeds op het standpunt stelde dat ze wel de overeengekomen maatwerkvoorziening leverde. Bovendien was de overeenkomst met de gemeente haar voornaamste inkomensbron.

7.34Het gevolg is dat de schadevergoedingsplicht die Take Care in het kader van de Afbouwovereenkomst heeft omdat ze niet de overeengekomen maatwerkvoorziening heeft geleverd, vervalt.

7.32.Artikel 6:271 BW bepaalt dat een ontbinding de partijen bevrijdt van de door die ontbinding getroffen verbintenissen. Voor zover deze reeds zijn nagekomen, blijft de rechtsgrond voor deze nakoming in stand, maar ontstaat voor partijen een verbintenis tot ongedaanmaking van de reeds door hen ontvangen prestaties.

7.33.Artikel 6:272 BW bepaalt:

1. Sluit de aard van de prestatie uit dat zij ongedaan wordt gemaakt, dan treedt daarvoor een vergoeding in de plaats ten belope van haar waarde op het tijdstip van de ontvangst.

2. Heeft de prestatie niet aan de verbintenis beantwoord, dan wordt deze vergoeding beperkt tot het bedrag van de waarde die de prestatie voor de ontvanger op dit tijdstip in de gegeven omstandigheden werkelijk heeft gehad.

7.34.De rechtbank zal de Raamovereenkomsten ontbinden. Voor Take Care ontstaat de ongedaanmakingsverbintenis om het geld dat de gemeente heeft betaald op basis van deze overeenkomsten, terug te betalen. De prestatie die Take Care heeft geleverd, kan echter niet ongedaan gemaakt worden. Daarmee is artikel 6:272 BW aan de orde. Voor de ongedaanmakingsverbintenis treed een verbintenis tot waardevergoeding in de plaats.

7.35.Take Care heeft aangevoerd dat de door haar geleverde prestatie in elk geval enige waarde vertegenwoordigt. Zij stelt dat het aan de gemeente is aan te tonen welk deel van de zorg onvoldoende was. Per cliënt moet zij aantonen op hoeveel uur zorg deze recht had en hoeveel er wel en niet is geleverd. De gemeente had die mogelijkheid, zij beschikt immers over de zorgplannen en de aanwezigheidslijsten.

7.36.De rechtbank heeft hiervoor al overwogen dat Take Care in het geheel niet de overeengekomen maatwerkvoorziening heeft geleverd. In die zin kan en hoeft de gemeente niet aan te wijzen welke uren wel en welke uren niet voldoen.

7.37.De rechtbank is echter van oordeel dat de wel geleverde diensten, wel een waarde vertegenwoordigen. Door de gemeente is uitgelegd (met name in de dagvaarding en ter zitting), dat er een opbouw zit in vormen van zorg die aan haar zorgbehoevende inwoners wordt gegeven.

- Als basis geldt de zelfredzaamheid/eigen kracht van de inwoner en de zorg die een inwoner zelf kan organiseren in zijn netwerk. Hier komt de gemeente niet aan te pas.

- Daarboven gelden de algemene voorzieningen. Dit zijn voorzieningen die de gemeente aan alle inwoners biedt en die vrij toegankelijk zijn [zoals bijvoorbeeld onafhankelijke cliëntondersteuning of activiteiten voor volwassenen en ouderen georganiseerd in wijkcentra]. De werkzaamheden worden veelal door vrijwilligers gedaan. Een indicatie is niet nodig.

- Als inwoners WMO-zorg nodig hebben die niet door de algemene voorzieningen kan worden verschaft, kent de gemeente een maatwerkvoorziening toe. De inwoner heeft een indicatie van de gemeente nodig waarin staat welke zorg hij of zij nodig heeft en voor hoeveel uur per week.

7.38.Een algemene voorziening is een voorziening die vrij toegankelijk is voor inwoners die hulp nodig hebben. De gemeente noemt als voorbeelden van algemene voorzieningen die in Almelo worden aangeboden:

- onafhankelijke cliëntondersteuning,

- activiteiten volwassenen en ouderen, georganiseerd in wijkcentra,

- thuisadministratie,

- vervoersdienst,

- vrijwillige ouderenadviseur.

7.39.De zorg die Take Care leverde bestond vooral uit algemene activiteiten. Volgens de verklaringen van de cliënten en ook van medewerkers, was er vooral sprake van spelletjes doen, tekenen, tv kijken en uitstapjes, naast meerdere eet- en drinkmomenten (koffie en thee, lunch, fruitmoment, warme maaltijd). Volgens de verklaringen van cliënten was er ook sprake van bewegen (sport), wandelen en Nederlandse les en voedingsles. Voor zorg die niet tot de algemene voorziening wordt gerekend, zoals OMD en OZL zorg, is vereist dat er een zorgplan per cliënt is, waarin een persoonlijk en resultaatgerichte aanpak staat beschreven. De verleende zorg moet vervolgens daarop (op het halen van die resultaten) gericht zijn.

7.41.Take Care heeft aangevoerd dat tijdens de verklaringen van de cliënten aan de onderzoekers, de cliënten soms de vragen niet begrepen of het woord “zorgplan” niet kenden. Take Care heeft zelf verklaringen van cliënten overgelegdn

Productie 2 bij conclusie van antwoord

waaruit volgens haar een heel ander beeld volgt. De rechtbank constateert dat verklaringen van de cliënten, afgelegd tegenover [gedaagde sub 2] , tegenstrijdig zijn met eerder bij de toezichthouders afgelegde verklaringen van deze zelfde cliënten. Gelet op de volgorde en de inmiddels bekende belangen, hecht de rechtbank hieraan minder geloof. Bovendien zijn er ook cliënten die later weer hebben verklaard dat zij juist door [gedaagde sub 2] onder druk zijn gezet om een bepaalde verklaring af te leggen.n

Bijvoorbeeld de verklaring van [K] , [L] en [M] , productie 32 van de gemeente

Ook dat maakt de eerst afgelegde verklaringen geloofwaardiger dan de later afgelegde verklaringen.

7.42.Dat de gemeente de ingeleverde zorgplannen zou hebben geaccepteerd zoals Take Care stelt, is door de gemeente betwist. Voor ZiN hoefden zorgplannen niet vooraf ingeleverd of getoetst te worden. Dat gold alleen voor zorg op basis van een PGB. De rechtbank overweegt voorts dat een ingeleverd zorgplan nog niet betekent dat deze zorg ook werkelijk werd geleverd.

7.43.Voor OMD (Ondersteuning Maatschappelijke Deelname) geldt dat de zorg gericht moet zijn op participatie aan de samenleving door de cliënten. Dat daarvoor op de individuele behoefte toegesneden activiteiten hebben plaatsgevonden, is door Take Care niet onderbouwd, hoewel dat wel in haar domein ligt. Take Care heeft één PowerPointpresentatie overgelegd (over een gesprek met de huisarts). Dat is onvoldoende om te kunnen zeggen dat er sprake is van OMD in plaats van een algemene voorziening.

7.46.Wat wel vast staat en door de gemeente ook niet wordt betwist, is dat – naast de bezoeken van medewerkers aan cliënten - cliënten ontvangen werden bij Take Care en daar gezelschap vonden en (eenvoudige) activiteiten deden. Er werden bezigheden voor ze georganiseerd en af en toe uitstapjes gemaakt. Zij voelden zich daar op hun gemak en kwamen zodoende onder de mensen en verbreedden hun blikveld en contacten. Daarmee is naar het oordeel van de rechtbank sprake van een door Take Care geleverde algemene voorziening.

7.47.Vervolgens moet bepaald worden welke waarde de door Take Care geleverde algemene voorziening voor de gemeente heeft. Omdat de prestatie niet aan de overeenkomst heeft beantwoord, is lid 2 van artikel 6:272 BW van toepassing. Het gaat volgens artikel 6:272, lid 2 BW dan om het bedrag van de waarde die de prestatie voor de ontvanger op het tijdstip van die de prestatie in de gegeven omstandigheden werkelijk heeft gehad. Het gaat daarbij om de subjectieve waarde die de prestatie voor de ontvanger had. De rechtbank is van oordeel dat dit niet exact en ondubbelzinnig is vast te stellen. De rechtbank zal dan ook, naar analogie van artikel 6:97 BW, het bedrag van de waarde schatten.

7.48.De tarieven voor OZL en OMD waren in de jaren waar het hier om gaat, de volgende.

maatwerkvoorziening	tarief	per dagdeel
OZL 1	€ 47,51 per uur	x 4 = € 190,04
OZL 2	€ 52,30 per uur	x 4 = € 209,20
OMD 1	€ 42,51 per dagdeel	€ 42,51
OMD 2	€ 52,74 per dagdeel	€ 52,74
Totaal		€ 494,49

maatwerkvoorziening	tarief	per dagdeel
OZL 1	€ 45,00 per uur	x 4 = € 180,00
OZL 2	€ 60,00 per uur	x 4 = € 240,00
OMD 1	€ 30,00 per dagdeel	€ 30,00
OMD 2	€ 40,00 per dagdeel	€ 40,00
Totaal		€ 490,00

maatwerkvoorziening	tarief	per dagdeel
OZL 1	€ 52,75 per uur	x 4 = € 211,00
OZL 2	€ 57,06 per uur	x 4 = € 228,24
OMD 1	€ 35,72 per dagdeel	€ 35,72
OMD 2	€ 37,80 per dagdeel	€ 37,80
Totaal		€ 512,76

7.50.De gemeente heeft ook aangevoerd dat zelfs als alle medewerkers worden meegenomen, inclusief onbetaalde stagiaires, sommigen van hen nog steeds zoveel uren hebben moeten draaien, dat dit niet reëel is te noemen naast de wel betaalde uren en de schooluren die zij nog moeten maken.

7.51.Op grond van al het voorgaande worden de Raamovereenkomsten 2016 – 2018 ontbonden. Take Care dient op grond van ongedaanmakingsverbintenissen, onder aftrek van een waardevergoeding voor wel geleverde algemene zorg, een bedrag van (€ 1.910.008,46– € 156.501,80) € 1.753.506,66 aan de gemeente terug te betalen.

7.52.De gemeente heeft gevorderd dat over de toe te kennen bedragen de wettelijke (handels)rente zal worden berekend. De rechtbank zal de wettelijke rente toewijzen, te rekenen vanaf de dag der dagvaarding. Voor toekenning vanaf een eerder tijdstip bestaat onvoldoende grond. Nu het hier niet gaat om een bedrag dat Take Care verschuldigd is voor een geleverd goed of een geleverde dienst door de gemeente, zal voor de wettelijke rente worden aangesloten bij artikel 6:119 BW.n

Vgl. Hoge Raad 30 oktober 2020, ECLI:NL:HR:2020:1710, r.o. 3.1.2.

7.54.Ten aanzien van PGB heeft de gemeente daarnaast nog aangevoerd dat Take Care beschikte over de DigiD-codes van (een aantal van) haar cliënten en daarmee, in elk geval in 2019, inlogde bij SVB en (onjuiste) declaraties indiende. Dat is volgens de gemeente ontoelaatbaar, om belangenverstrengeling en fraude te voorkomen. Take Care handelde daarmee onrechtmatig.

7.55.Take Care heeft betwist dat zij met de DigiD-codes van cliënten inlogde bij SVB. Dat er vanaf de IP-adressen van de computers van Take Care werd ingelogd bij SVB komt omdat sommige cliënten niet zelf een computer en een e-mailadres hadden. Zij gebruikten dan de computers van Take Care en door [gedaagde sub 2] voor hen aangemaakte e-mailadressen om de declaraties in te dienen. [gedaagde sub 2] en/of [gedaagde sub 3] waren daar niet bij betrokken.

7.56.De rechtbank volgt Take Care niet in haar verweer. Uit de gegevens die de gemeente heeft achterhaald blijkt dat er soms op tijdstippen werd ingelogd bij SVB waarop Take Care geen cliënten ontving. Bijvoorbeeld op 28 september 2019 is er tussen 18:16 uur (UTC = 19:16 uur Nederlandse tijd) en 20:18 uur (UTC = 21:28 uur Nederlandse tijd) voor 8 PGB houders ingelogd bij SVB vanaf het IP adres van Take Care.n

Aanvullend rapport 2, pagina 3, overgelegd als productie 44 van de gemeente

Dat alle 8 cliënten met een PGB op die momenten bij Take Care aanwezig waren en bij de SVB hebben ingelogd om hun declaratie in te dienen, is volstrekt ongeloofwaardig en is door Take Care op geen enkele wijze onderbouwd.

7.58.Bovendien moet uit de dagvaarding van Take Care in het opheffings-kort geding worden afgeleid dat [gedaagde sub 2] (en [gedaagde sub 3] ) beschikten over de DigiD-codes van de cliënten. De gemeente heeft in randnummer 114 van de dagvaarding de dagvaarding van Take Care in het opheffings kort geding geciteerd, waarin staat dat “de heer en mevrouw [gedaagde sub 2] logden niet in zonder de budgethouders”. Dat dit onjuist is geciteerd, is door Take Care niet gesteld.

7.59.Het is niet toegestaan (en daarmee onrechtmatig) om als hulpverlener in te loggen bij de SVB met de DigiD codes van cliënten. Door aldus te handelen gaat de rechtbank ervan uit dat Take Care in het kader van de PGB’s kosten in rekening heeft gebracht waarvan zij wist dat deze niet voor vergoeding via het PGB van cliënten in aanmerking kwamen.

7.60.Naar het oordeel van de rechtbank is er sprake van ongerechtvaardigde verrijking van Take Care ten koste van de gemeente. De gemeente heeft ten aanzien van de PGB-houders bedragen betaald aan de SVB zodat inwoners daarvoor de geïndiceerde zorg konden inkopen. Dat hebben zij gedaan bij Take Care, maar Take Care heeft die zorg niet geleverd terwijl ze de bedragen wel heeft ontvangen. Take Care is daarmee ongerechtvaardigd verrijkt terwijl de gemeente is verarmd door het (ten onrechte) betalen van de bedragen. Voor de gemeente is immers van belang (en is het haar taak om ervoor te zorgen) dat haar inwoners de geïndiceerde zorg ontvangen. Nu dat niet is gebeurd, is zij verarmd.

7.61.Vanaf april 2017 staat bovendien in de overeenkomsten die de zorgverlener (Take Care) met de cliënten sluit, een derdenbeding. Deze houdt kort gezegd in dat, als de gemeente een PGB intrekt omdat ze teveel heeft verstrekt, en dit is toe te rekenen aan de persoon die de zorg heeft verleend, de gemeente een vordering heeft op die zorgverlener. Daarvan is hier sprake. Ook op deze grondslag kan de gemeente (vanaf april 2017) de uitgekeerde bedragen van Take Care terugvorderen.

7.62.Net als voor betalingen die zijn gedaan in het kader van ZiN, geldt voor betalingen ten behoeve van een PGB dat de geleverde zorg niet kan worden aangemerkt als een maatwerkvoorziening (zie r.o. 7.7 – 7.23). In beginsel dient Take Care het gehele uitbetaalde bedrag terug te betalen.

7.63.De gemeente heeft de volgende bedragen ten behoeve van PBG voldaan:

2016	€ 29.315,00
2017	-
2018	-
2019	€ 57.247,53
2020	€ 7.974,42
totaal	€ 86.562,53

7.64.Volgens de gemeente zijn [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] aansprakelijk, zowel als privépersoon als in hun hoedanigheid van bestuurder van Take Care, omdat zij de op hen persoonlijk rustende wettelijke plicht en/of zorgvuldigheidnorm hebben geschonden door:

- PGB-formulieren te vervalsen,

- in inschrijvingen in strijd met de waarheid de verklaren,

- zorguren te declareren op basis van PGB en ZiN die niet zijn geleverd, althans niet zijn geleverd conform de kwaliteitseisen,

- ongekwalificeerd personeel in te schakelen,

- grote bedragen te onttrekken aan zorggelden,

- het verstrekken van cadeaus aan cliënten, waaronder diverse reizen, uitstapjes, diners en feestavonden.

7.65.De bestuurdersaansprakelijkheid is erin gelegen dat zij zich intensief hebben beziggehouden met de bedrijfsvoering en hebben geweten van malversaties in het declaratiegedrag en daarbij betrokken zijn geweest. Daarmee hebben zij volgens de gemeente toegelaten en bewerkstelligd dat Take Care heeft gehandeld in strijd met haar wettelijke en contractuele verplichtingen. Daarbij geldt volgens de gemeente ook dat bestuurders proactief moet kijken hoe de medebestuurder zijn taken uitoefent.

7.66.Volgens Take Care zien de verwijten van de gemeente op handelingen van [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] als bestuurders, zodat de maatstaf die geldt voor bestuurdersaansprakelijkheid moet worden toegepast. Verder wordt ten onrechte geen onderscheid gemaakt tussen [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] . Niet is aangetoond dat [gedaagde sub 3] überhaupt de verweten gedragingen zou hebben uitgevoerd. Zo heeft zij geen PGB-formulieren ingediend of inschrijvingen voor de aanbestedingen verzorgd. Ook heeft zij geen zorguren gedeclareerd noch personeel ingeschakeld. Onder geen enkel document staat de handtekening van [gedaagde sub 3] . In het geheel is niet gesteld of onderbouwd welk persoonlijk ernstig verwijt aan het adres van [gedaagde sub 2] of [gedaagde sub 3] kan worden gemaakt.

7.67.Naar het oordeel van de rechtbank hebben de feitelijke grondslagen die de gemeente aanvoert voor de aansprakelijkheid van [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] allemaal betrekking op handelingen die zij in hun hoedanigheid als bestuurders van Take Care zouden hebben verricht. Daarom dient hun aansprakelijkheid te worden beoordeeld langs de criteria die voor bestuurdersaansprakelijkheid gelden.

7.68.Indien een vennootschap tekortschiet in de nakoming van een verbintenis of een onrechtmatige daad pleegt, is uitgangspunt dat alleen de vennootschap aansprakelijk is voor daaruit voortvloeiende schade. Onder bijzondere omstandigheden is evenwel, naast aansprakelijkheid van die vennootschap, ook ruimte voor aansprakelijkheid van een bestuurder van de vennootschap. Voor het aannemen van zodanige aansprakelijkheid is vereist dat die bestuurder ter zake van de benadeling persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Aldus gelden voor het aannemen van aansprakelijkheid van een bestuurder naast de vennootschap hogere eisen dan in het algemeen het geval is. Een hoge drempel voor aansprakelijkheid van een bestuurder tegenover een derde wordt gerechtvaardigd door de omstandigheid dat ten opzichte van de wederpartij primair sprake is van handelingen van de vennootschap en door het maatschappelijk belang dat wordt voorkomen dat bestuurders hun handelen in onwenselijke mate door defensieve overwegingen laten bepalen.n

Vgl. Hoge Raad 5 september 2014, ECLI:NL:HR:2014:2628, r.o. 3.5.2 en Hoge Raad 17 januari 2020, ECLI:NL:HR:2020:73, r.o. 3.2.

7.69.Een grond voor de aansprakelijkheid van een bestuurder kan erin zijn gelegen dat hij heeft bewerkstelligd of toegelaten dat de rechtspersoon haar wettelijke of contractuele verplichtingen niet nakomt. In een dergelijk geval kan de betrokken bestuurder voor schade van de schuldeiser aansprakelijk worden gehouden indien zijn handelen of nalaten als bestuurder ten opzichte van de schuldeiser in de gegeven omstandigheden zodanig onzorgvuldig is dat hem daarvan persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Van een dergelijk ernstig verwijt zal in ieder geval sprake kunnen zijn als komt vast te staan dat de bestuurder wist of redelijkerwijze had behoren te begrijpen dat de door hem bewerkstelligde of toegelaten handelwijze van de rechtspersoon tot gevolg zou hebben dat deze haar verplichtingen niet zou nakomen en ook geen verhaal zou bieden voor de als gevolg daarvan optredende schade. Er kunnen zich echter ook andere omstandigheden voordoen op grond waarvan een ernstig persoonlijk verwijt kan worden aangenomen.n

Vgl. Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 14 juli 2020, ECLI:NL:GHARL:2020:5461, r.o. 6.5.

7.70.De stelplicht en de bewijslast van feiten die tot het oordeel kunnen leiden dat een bestuurder persoonlijk aansprakelijk is, rust op degene die hierop een beroep doet, in dit geval de gemeente.n

Vgl. Gerechtshof Den Bosch 28 mei 2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:1996, r.o. 6.6.5 en Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 22 januari 2013, ECLI:NL:GHARL:2013:BY9330, r.o. 13.

7.71.Naar het oordeel van de rechtbank heeft de gemeente voldoende onderbouwd – en is onvoldoende gemotiveerd betwist – dat [gedaagde sub 2] een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt. Door Take Care is niet betwist dat [gedaagde sub 2] verantwoordelijk was voor de ingediende declaraties en de inschrijving op de aanbesteding. Zoals hiervoor is overwogen, beschikte Take Care niet over het personeel om de gedeclareerde zorg te kunnen voldoen en beschikte zij ook bij de inschrijving op de aanbesteding niet over de vereiste personeelscapaciteit. Aldus had het voor [gedaagde sub 2] reeds bij de inschrijving op de aanbestedingen duidelijk moeten zijn dat Take Care niet aan haar verplichtingen zou kunnen voldoen. Door zich toch in te schrijven en binnen die aanbestedingsovereenkomsten vervolgens ook zorg te leveren en die als OMD en OZL zorg te declareren, heeft [gedaagde sub 2] bewerkstelligd dat Take Care haar verplichtingen binnen die overeenkomsten niet nakwam. Van een bestuurder van een zorgaanbieder mag verder worden verwacht dat hij in ieder geval over elementaire kennis beschikt over de wijze van declareren dan wel hierin zich in voldoende mate laat adviseren, zodat hij ervan op de hoogte is welke behandeling zich wel en niet voor declaratie leent.n

Vgl. naar analogie: Gerechtshof Den Haag 31 juli 2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:1802, r.o. 44.

Tegen die achtergrond is de rechtbank dan ook van oordeel dat deze handelswijze van [gedaagde sub 2] ten aanzien van de zorg in natura persoonlijk ernstig verwijtbaar is. Reeds om die reden komen de vorderingen jegens de [gedaagde sub 2] voor zover betrekking hebbende op de gedeclareerde zorg in natura voor toewijzing in aanmerking.

7.72.Daar komt bij dat hiervoor al is vastgesteld dat uit de dagvaarding van Take Care in het opheffings-kort geding moet worden afgeleid dat [gedaagde sub 2] (en [gedaagde sub 3] ) beschikten over de DigiD-codes van de cliënten. Daarin staat bovendien dat “de heer en mevrouw [gedaagde sub 2] logden niet in zonder de budgethouders”. Zoals hiervoor al is overwogen is het niet toegestaan (en daarmee onrechtmatig) om als hulpverlener in te loggen bij de SVB met de DigiD codes van cliënten. Daarbij heeft ook hier weer te gelden dat van [gedaagde sub 2] mag worden verwacht dat hij in ieder geval over elementaire kennis beschikt over de wijze van declareren, waaronder welke zorg op grond van de PGB door een cliënt mag worden ingekocht, dan wel hier zich in voldoende mate in zou laten adviseren. Door aldus enerzijds onrechtmatig in te loggen met de codes van cliënten, terwijl anderzijds die PGB’s zijn ingezet voor zorg die niet voor vergoeding in aanmerking kwam op grond van de budgetten die met de PGB’s aan cliënten ter beschikking zijn gesteld, staat vast dat [gedaagde sub 2] heeft bewerkstelligd dat Take Care zou wanpresteren jegens de cliënt en Take Care ten opzichte van de gemeente ongerechtvaardigd zou worden verrijkt. Deze handelswijze is bovendien, onder meer vanwege het onrechtmatig inloggen en de kennis die [gedaagde sub 2] over de zorg die op grond van de PGB door een cliënt mag worden ingekocht had moeten hebben, ernstig verwijtbaar.

7.73.Ten aanzien van [gedaagde sub 3] is de rechtbank van oordeel dat de gemeente voor wat betreft de zorg in natura (ZiN) onvoldoende heeft onderbouwd dat [gedaagde sub 3] een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt. Door Take Care is uitdrukkelijk betwist dat [gedaagde sub 3] bij de bedrijfsvoering betrokken was. Uit de stellingen van Take Care c.s. leidt de rechtbank af dat volgens Take Care c.s., sprake was van een taakverdeling tussen [gedaagde sub 3] en [gedaagde sub 2] , waarbij [gedaagde sub 2] de bedrijfsvoerende taken op zich nam, waaronder de inschrijvingen op de aanbestedingen en declaraties van zorg. Die taakverdeling is door de gemeente ook niet betwist. Tegen die achtergrond kan niet worden gesteld dat [gedaagde sub 3] de wanprestaties in het kader van die inschrijvingen en declaraties heeft bewerkstelligd. Voor zover gesteld kan worden dat [gedaagde sub 3] die werkwijze van haar medebestuurder heeft toegelaten, kan niet gesteld worden (gelet op hun onderlinge taakverdeling) dat haar daarvan een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt.

7.74.Anders ligt dit evenwel voor de zorg die op basis van PGB-budgetten van cliënten is gegeven. Ten aanzien van de aanvraag van die budgetten staat immers vast dat zowel [gedaagde sub 2] als [gedaagde sub 3] onrechtmatig hebben ingelogd met de codes van cliënten. [gedaagde sub 3] heeft ook niet naar aanleiding van (de verwijzing door de gemeente naar) de dagvaarding in kort geding nog gemotiveerd betwist dat zij ten tijde van het inloggen met de DigiD-codes in het pand aanwezig was. Daarmee staat aldus vast dat [gedaagde sub 3] direct betrokken is geweest bij het wanpresteren van Take Care ten aanzien de cliënten aan wie op basis van de PGB’s zorg is verleend die niet voor vergoeding in aanmerking kwam. Ook van [gedaagde sub 3] mag als bestuurder worden verwacht dat zij in ieder geval over elementaire kennis beschikt over de wijze van declareren waaronder welke zorg op grond van een PGB door een cliënt mag worden ingekocht, dan wel hier zich in voldoende mate in zou laten adviseren, zodat haar van die gedraging ook een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt.

7.75.Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat [gedaagde sub 2] voor een bedrag van € 1.832.080,18 aansprakelijk is voor de schade die de gemeente als gevolg van het handelen van [gedaagde sub 2] heeft geleid.

7.76.De aansprakelijkheid van [gedaagde sub 3] blijft beperkt tot het bedrag betrekking hebbende op de ongerechtvaardigde verrijking van Take Care in verband met de PGB’s, zijnde een bedrag van € 78.572,80.

7.77.De gemeente vordert dat Take Care c.s. op basis van artikel 6:96, lid 2 BW, worden veroordeeld in de kosten die de gemeente heeft moeten maken voor onderzoek, te bepalen op (primair) € 34.751,54n

Dit is het bedrag dat na de wijziging van eis d.d. 29 december 2020 wordt gevorderd

, dan wel (subsidiair) een bedrag te (doen) begroten of te (doen) schatten overeenkomstig het bepaalde in artikel 6:97 BW, althans (meer subsidiair) een bedrag nader op te maken bij staat, alles te vermeerderen met de wettelijke rente.

7.80.Tegen de vordering inzake de beslagkosten ad € 3.834,10 is niet afzonderlijk verweer gevoerd en de rechtbank ziet ook geen aanleiding om die af te wijzen. Het gevorderde bedrag zal worden toegewezen.

7.82.Als de overwegend in het ongelijk gestelde partij zal Take Care worden veroordeeld in de kosten van dit geding. De kosten worden als volgt berekend:

- verschotten: griffierecht ad € 4.131,00, kosten uitbrengen dagvaarding ad € 100,89

- salaris advocaat: voor dagvaarding en bijwonen zitting rekent de rechtbank 2 maal 1 punt, voor de aktes overlegging producties en wijziging van eis (zie r.o. 2.1) rekent de rechtbank in totaal 1,5 punten, ook omdat producties niet in verschillende tranches overgelegd hoeven te worden. Tarief VIII (€ 3.999,00 per punt) maakt € 13.996,50. Gelet op het persoonlijk ernstig verwijtbaar handelen van de bestuurders, ziet de rechtbank ook aanleiding om [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] in deze kosten hoofdelijk te veroordelen.

I. verklaart voor recht dat Take Care is tekortgeschoten in de raamovereenkomsten 2016, 2017 en 2018 en in de afbouwovereenkomst 2019;

II. ontbindt de raamovereenkomsten 2016, 2017 en 2018;

III. verklaart voor recht dat op Take Care de (ongedaanmakings)verplichting rust tot terugbetaling van de in het kader van de raamovereenkomsten onterecht ontvangen ZiN-zorggelden aan de gemeente;

IV. verklaart voor recht dat Take Care wat betreft de op basis van PGB’s uitbetaalde bedragen, ongerechtvaardigd is verrijkt ten koste van de gemeente;

V. verklaart voor recht dat Take Care hiervoor aansprakelijk en schadeplichtig is;

VI. veroordeelt Take Care tot afdracht van de ongerechtvaardigde verrijking aan de gemeente;

VII. veroordeelt Take Care en [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] hoofdelijk om aan de gemeente te voldoen een bedrag van € 78.572,80 en veroordeelt Take Care en [gedaagde sub 2] hoofdelijk om aan de gemeente te voldoen een bedrag van € 1.753.506,66, te vermeerderen met de wettelijke rente (artikel 6:119 BW), vanaf de dag van de dagvaarding, tot aan de dag van algehele voldoening;

VIII. Veroordeelt Take Care, [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] hoofdelijk om aan de gemeente te voldoen een bedrag van € 34.751,54 wegens onderzoekskosten, te vermeerderen met de wettelijke rente, te rekenen vanaf de dag der dagvaarding tot aan de dag van algehele voldoening;

IX. veroordeelt Take Care, [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] hoofdelijk om aan de gemeente te voldoen een bedrag van € 3.834,10 wegens beslagkosten,

X. veroordeelt Take Care, [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] hoofdelijk om aan de gemeente te voldoen een bedrag van € 6.775,00 wegens buitengerechtelijke incassokosten;

XI. veroordeelt Take Care, [gedaagde sub 2] en [gedaagde sub 3] hoofdelijk in de kosten van deze procedure, tot op heden aan de zijde van de gemeente begroot op € 4.231,89 wegens verschotten en € 13.996,50 wegens het salaris van de advocaat, te vermeerderen met de nakosten ad € 157,00 zonder betekening van het in deze zaak te wijzen vonnis en € 246,00 in geval van betekening van het in deze zaak te wijzen vonnis, en bepaalt dat alle genoemde kosten binnen twee weken na dagtekening van het vonnis aan de gemeente dienen te zijn voldaan, bij gebreke waarvan over die kosten de wettelijke rente verschuldigd zijn.

XII. verklaart de onderdelen VII tot en met XI van dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

XIII. wijst af het anders of meer gevorderde.