Ageeth Ouwehand is vorige maand toegetreden tot de raad van bestuur van gehandicaptenzorgaanbieder 's Heeren Loo. Ze kan bogen op veel (bestuurs)ervaring, bij onder andere de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving, Beweging 3.0 en het Leids Universitair Medisch Centrum. Een interview met Ageeth over de koers van 's Heeren Loo, de gehandicaptenzorg tijdens corona en haar inspiratiebronnen.
Wat was voor jou de reden om toe te treden tot het bestuur van ’s Heeren Loo?
De koers die ’s Heeren Loo al sinds een paar jaar daadwerkelijk aan het realiseren is: werken vanuit de driehoek van cliënt , naasten en medewerkers om drie doelen te bewerkstelligen: 1) een goed leven voor onze cliënten 2) mooi werk voor onze medewerkers en dat binnen een 3) duurzame organisatie die gelijkwaardige belangen zo goed mogelijk tot hun recht laat komen. Daarnaast was het voor mij heel belangrijk om gedurende de hele sollicitatieprocedure te merken dat ik goed zou kunnen samenwerken met de overige bestuursleden. Want -hoe mooi een koers ook is- als er geen klik is tussen bestuursleden, dan werkt dat als een enorme belemmering die voor niemand goed is.
Hoe zijn je eerste indrukken na anderhalve maand?
Iedereen (medewerkers, verwanten, cliënten en leden van de cliëntenraad) die ik tot nu toe ben tegengekomen is heel betrokken en is enthousiast over de koers. Dat is ook een heel belangrijke voorwaarde om de richting van de organisatie tot leven te brengen en onze doelen te behalen. Ik raad iedereen aan onze filmpjes op social media te bekijken, daar vind je prachtige en persoonlijke verhalen over ons bestaansrecht en wat de bedoeling is van ons werk. Ook is ’s Heeren Loo een professionele organisatie als het om bedrijfsvoering gaat.
Welke uitdagingen zie je bij ’s Heeren Loo?
De koers realiseren is een grote opgave. Een goede organisatie is altijd al in beweging, en we willen veel waarmaken. Bijvoorbeeld hoe teams met elkaar blijven nadenken over de vraag of hun werkwijze past bij wat cliënten en/of hun naasten in het leven willen. Want daar doen we het met ons allen voor. Dat vraagt van iedereen inspanning om stil te staan bij de vraag: doen we de juiste dingen op een goede manier? Verder zijn er allerlei externe ontwikkelingen die ons werk bepalen. Corona is er zo een, helaas. We zitten er nog, of beter wellicht: weer, middenin. En het vraagt opnieuw veel van onze medewerkers, en ook van onze cliënten en hun naasten. Toch kijken we nu al naar wat we van deze ingrijpende pandemie kunnen leren en beter kunnen doen. Wat willen we behouden van de ontstane werkwijzen die eigenlijk heel goed bevallen? Zo helpen we onze cliënten, medewerkers en ook onze organisatie verder.
Hoe ziet je dag eruit?
We werken door de pandemie ‘thuis, tenzij’. Dat geldt natuurlijk ook voor leden van de raad van bestuur. Voor iedereen die aan een nieuwe baan begint is deze periode daarom niet ideaal om goed ingewerkt te raken. Toch bezoek ik als het nodig is én als het kan kan locaties, natuurlijk altijd coronaproof. Verder voer ik veel kennismakingsgesprekken en overleggen via de digitale weg, bij gebrek aan beter. Maar ook op deze manier leer je de organisatie, de medewerkers en veel anderen kennen.
Wat hoopt je in deze functie bij te dragen aan de gehandicaptenzorg?
Als bestuurder in de gehandicaptenzorg ben je een passant in het leven van cliënten, want zij krijgen een groot deel van hun leven op de een of andere manier ondersteuning van de medewerkers van een organisatie. De meeste cliënten hebben vaste begeleiders en behandelaren die vaak al jaren aan onze organisatie verbonden zijn. Daardoor ontstaan banden en contacten waar je als bestuurder niet aan kunt tippen. Dat alles overstijgt in de regel vele malen de periode dat een bestuurder werkzaam is. Daardoor ben ik me bewust van de (beperkte) rol die ik heb. Mede daardoor voel ik de verantwoordelijkheid om vanuit mijn functie zoveel mogelijk te faciliteren dat wat cliënten voor en met hun leven willen, ook als zij die vraag niet zo heel duidelijk en makkelijk kunnen uiten.
Wat is jouw visie op de huidige ontwikkelingen in gehandicaptenzorg?
Vergeleken met de jaren tachtig in de vorig eeuw, is de zorg voor mensen met een beperking gelukkig veel meer persoonsgericht. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting komt in hoe onze cliënten wonen. Elke cliënt heeft voldoende eigen leefruimte en heeft recht op privacy. Dat is nu heel gewoon voor ons. Grote slaapzalen en in een groepje tegelijkertijd douchen behoren gelukkig tot de verleden tijd.
Anderzijds is er nog een lange weg te gaan. Zo past de bekostiging bijvoorbeeld lang niet altijd bij wat nodig is voor, ik geef één voorbeeld, de jeugdzorg. ’s Heeren Loo behandelt en ondersteunt ook jongeren die zeer complexe zorgvragen hebben en die daarmee bijna nergens anders terecht kunnen. Om die ondersteuning te kunnen bieden, hebben we veel expertise en inzet nodig. En daar hangt een hoger prijskaartje aan dan we helaas betaald krijgen.
Wat is je grootste ergernis binnen de gehandicaptenzorg?
De coronapandemie maakt pijnlijk duidelijk dat politici en andere beleidsmakers pas in de laatste plaats denken aan mensen met een beperking. Natuurlijk, de ziekenhuizen vangen de eerste problemen op. En hoe, daar is terecht veel respect voor, ook binnen ’s Heeren Loo. Maar pas op grote afstand volgen de ouderenzorg, wijkverpleging en de gehandicaptenzorg. Los van wat dat aan veranderingen in de samenleving vraagt om die prioritering op z’n minst gelijk te trekken, is het ook goed te bekijken wat we daar binnen de langdurige zorg en dan specifiek de gehandicaptenzorg zelf aan kunnen veranderen. Stellen we ons te bescheiden op? Moeten we ons anders profileren om in alle opzichten recht te doen aan onze cliënten, hun naasten en onze medewerkers?
Als je niet in de zorg werkzaam was geweest, welk beroep had je dan het liefst beoefend?
Onderzoeksjournalist. Ik heb bewondering voor onderzoeksjournalisten die volhardend zijn en zich niet laten leiden door rangen of standen om zaken uit te zoeken. Zeker in deze tijd erg belangrijk.
Wie of wat inspireert je en waarom?
De voorzitter van onze centrale cliëntenraad is onlangs afgetreden en niet zonder reden. Door corona werd in het voorjaar de dagbesteding waar hij werkte, stilgelegd. En vervolgens is hij aan de slag gegaan in een echt bedrijf. Dat is van twee kanten zo goed bevallen, dat hij een baan aangeboden heeft gekregen. Dus is hij cliënt-af. Een bijzonder verhaal in een moeilijke tijd, heel inspirerend.
Welk boek/welke film raad je iedereen aan?
Het boek Wederzijds van Kees ‘t Hart. Tijdens het lezen van deze roman heb ik vaak hardop moeten lachen. Terwijl het verhaal over populisme en eigenrichting gaat, dus best serieuze thema's. Het boek heeft me aan het denken gezet. Echt een aanrader!
In de rubriek In Beweging houden wij u op de hoogte van personele wisselingen en promoties binnen het sociaal domein, de zorg en het welzijn. Lijkt het u leuk om net als Ageeth Ouwehand mee te werken aan onze rubriek In gesprek met een beweger? Geef het door via info@sociaalweb.nl , wij laten u graag aan het woord!
