Desiree Sollewijn Gelpke is sinds 1 september bestuurder bij de Hartekamp Groep, een instelling die zich inzet voor de zorg van mensen met een verstandelijke beperking. Desiree heeft verschillende management- en adviesfuncties in de zorg bekleedt. Voor haar overstap naar de gehandicaptenzorg was ze acht jaar werkzaam in de ouderenzorg. Waarom deze overstap, wat hoopt ze bij te dragen aan de zorg en wat is haar visie op de huidige stand van de gehandicaptensector?
Waarom ben je als bestuurder bij Hartekamp Groep begonnen?
Na mijn jarenlange ervaring in de ouderenzorg als manager en bestuurder was ik op zoek naar nieuwe inspiratie. De VG-sector geeft me dat absoluut. Niet alleen de focus op de laatste fase in het leven zoals in de ouderenzorg, maar juist ook op mensen die (heel) jong of vol in het leven staan. Heel mooi om dan als organisatie en als bestuurder een belangrijke rol te kunnen spelen in de ontwikkeling van mensen en de zoektocht naar passend werk en daginvulling. De Hartekamp Groep heeft als motto ‘elke dag zo goed mogelijk’. Ik vind dat prachtig. Geen langetermijnbeloftes, maar gewoon uit elke dag halen wat erin zit.
Wat zijn je eerste indrukken van de gehandicaptensector?
Het is een ‘warme’ sector. Ik bedoel daarmee dat de sector toegankelijk is voor ‘buitenstaanders’ zoals ik, en heel samenwerkingsbereid. De doelgroep vind ik ingewikkeld. De Hartekamp Groep heeft echt veel complexe cliënten en vergeleken bij de ouderenzorg komt agressie veel voor. Medewerkers kunnen hier goed mee overweg, maar ik denk bij elk incident steeds: ga het niet normaal vinden.
Welke uitdagingen zie je als bestuurder bij Hartekamp Groep?
Een grote uitdaging is de groeiende complexe doelgroep aan te kunnen met de schaars beschikbare medewerkers. Spannend is dan of je als organisatie in staat bent je toekomstplan, de benodigde vernieuwing in diensten, huisvesting en implementatie van technologie uit te voeren en te verwezenlijken. Zodanig dat onze cliënten het fijn hebben en onze medewerkers met plezier naar hun werk gaan. Ik en mijn collega-bestuurder geloven hier absoluut in, maar het zal niet zonder slag of stoot gaan.
Hoe ziet je dag eruit?
Mijn dagen zijn, zoals bij velen, gevuld met Teams-vergaderingen. Ik probeer voldoende tijd te maken voor kennismakingsgesprekken met collega’s en teams. Daarnaast maak ik ook veelal in bestaande samenwerkingsverbanden kennis met onze samenwerkingspartners. En na zeven weken ben ik ook gewoon lekker aan het werk gegaan met de vraagstukken die er liggen, vooral op het gebied van kwaliteit, veiligheid, HR en organisatieontwikkeling.
Wat hoop je in deze functie bij te dragen aan de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking?
Wat mij zelf zo opvalt na een aantal weken is dat ik een te eenzijdig beeld had van mensen met een verstandelijke beperking en dat deze mensen eigenlijk heel ver van mij afstonden, terwijl ik toch al mijn hele leven in de zorg werk. Ik hoop dat het lukt om mensen met een verstandelijke beperking zodanig op te nemen in de samenleving dat zij in staat zijn dezelfde relaties aan te gaan als mensen zonder beperking. Dat ze er mogen zijn en dat iedereen, jong en oud, dat heel gewoon vindt.
Wat is jouw visie op de huidige ontwikkelingen in de gehandicaptensector?
Hier is natuurlijk heel veel over te zeggen. Belangrijk is vooral de toegankelijkheid te blijven waarborgen, te zoeken naar de vernieuwing die hierbij hoort en de samenleving open te stellen voor de mensen met een verstandelijke beperking. Ik merk ook dat mensen om mij heen geïnteresseerd zijn en een bijdrage willen leveren vanuit een maatschappelijk perspectief. Dat is mooi en moeten we beetpakken!
Wat is je grootste ergernis binnen het domein?
Ik erger me niet zo snel. Helaas overkomt corona ons en zet het mooie ambitieuze ontwikkelingen in de vertraging.
Als je niet in dit domein werkzaam was, welk beroep had je dan het liefst beoefend?
Bestuurder in het onderwijs lijkt me ook enorm leuk. Als ik op een ROC rondloop met al die jonge pubers om me heen word ik altijd blij. Mensen helpen in hun ontwikkeling en motiveren kansen te pakken is ook een prachtig beroep.
Wie of wat inspireert je en waarom?
De natuur inspireert me elke dag weer. De verandering die zichtbaar is in de seizoenen vind ik keer op keer boeiend. Maar ook het feit dat ik als tuinierder geleerd heb me te laten leiden door de natuur. Mijn tuin bepaalt zelf wat waar mag groeien en wat waar niet hoort te staan. Het stoeien en experimenteren met de grond, de plek en de buurplanten is toch eigenlijk precies hetzelfde als het besturen van een organisatie!
Welk boek/welke film raad je iedereen aan?
De film Kill Bill van Quentin Tarantino vind ik geweldig en een aanrader. Een lange zit met heftige beelden, maar het doorzettingsvermogen van de hoofdrolspeler is niet te evenaren!
In de rubriek In Beweging houden wij u op de hoogte van personele wisselingen en promoties binnen het sociaal domein, de zorg en het welzijn. Lijkt het u leuk om net als Desiree Sollewijn-Golpke mee te werken aan onze rubriek In gesprek met een beweger? Geef het door via info@sociaalweb.nl , wij laten u graag aan het woord!
