Het jaar 2020 begon voor Esmé Wiegman met een nieuwe uitdaging, directeur van branchevereniging Valente. Als directeur maakt zij zich sterk voor de opvang van mensen in een kwetsbare positie, het aanmoedigen van hun talenten en het bieden van toekomstperspectief. Aan Sociaalweb vertelt Esmé over de uitdagingen van haar nieuwe functie en de start van haar loopbaan in het sociaal domein, als woordvoerder Volksgezondheid, Welzijn en Sport in de Tweede Kamer.
Waarom hebt u voor deze functie gekozen?
Ik zag de vacature vorig jaar op Skipr.nl. De doelgroepen waar we ons voor inzetten en wat de leden van Valente willen, spreken me aan: mensen met langdurige psychische problematiek, mensen die te maken hebben met huiselijk geweld en mensen die dak- en thuisloos zijn geworden. Zij hebben recht op een veilige en volwaardige positie in onze samenleving.
Waar komt uw interesse voor het sociaal domein vandaan?
In de tijd dat ik in de Tweede Kamer zat, ben ik van de zorg gaan houden en in het bijzonder van het sociaal domein. De relatie heeft iets weg van een ‘haat-liefde-verhouding’. De problematiek waar mensen in zitten is heftig en complex. De wet- en regelgeving is vaak weerbarstig. Maar juist daarom is het zo mooi en belangrijk om het verschil te kunnen maken door het verbeteren van de positie van deze mensen en door de knelpunten in het zorgstelsel aan de orde te stellen bij overheden, politiek en financiers van de zorg door oplossingsrichtingen aan te dragen die werken.
Wat is voor u de grootste uitdaging in uw nieuwe functie?
De kracht om samen verder te ontwikkelen vanuit het clientsperspectief, het samen van de leden van Valente en het samen met andere relevante organisaties die vergelijkbare doelstellingen hebben.
Wat is uw grootste ergernis binnen het sociaal domein?
De samenwerking die soms zo moeilijk van de grond komt en de versnippering van wonen, zorg en welzijn. Mensen vallen tussen wal en schip. In plaats van vroegtijdig signalen op te pakken en problemen vóór te zijn, moeten mensen eerst flink in de problemen raken, voordat ze in aanmerking komen voor hulp. Eerst dakloos worden en flink in de schulden komen, voordat je voor schuldsanering en een woning in aanmerking komt. Een andere ergernis is dat we vaak praten over cliënten in plaats van met hen. Stimuleer cliënten hun talenten in te zetten en waar mogelijk zelf regie te nemen.
Wie of wat inspireert u en waarom?
Uit het christelijk geloof haal ik veel inspiratie. Het motiveert me in het omzien naar anderen. In de Bijbel worden de verhoudingen regelmatig op de kop gezet: eersten worden de laatsten, onaanzienlijken krijgen aanzien, wie zwak is wordt sterk.
Welk boek/welke film raadt u iedereen aan?
Het is alweer een paar jaar geleden dat ik Het pauperparadijs van Suzanna Jansen heb gelezen. De geschiedenis van hulp aan mensen met verward gedrag, dak- en thuislozen, ofwel paupers, brengt ze levendig in beeld aan de hand van haar eigen familiegeschiedenis.
Welke eigenschap bewondert u het meest in anderen?
Geduld.
Wat is uw persoonlijke motto?
Beginnen bij betekenis. In de afgelopen jaren is mij steeds meer duidelijk geworden dat de professionele zorg nog zo goed kan zijn (of juist kan tegenvallen), maar doorslaggevend is de waarde van een zinvol bestaan. Of je nu arm of rijk bent, ziek of gezond. De eerste vragen in de hulpverlening zouden gericht moeten zijn op wat voor mensen van betekenis is.
In de rubriek In Beweging houden wij u op de hoogte van personele wisselingen en promoties binnen het sociaal domein, zorg en welzijn. Lijkt het u leuk om net als Esmé Wiegman mee te werken aan onze rubriek In gesprek met een beweger? Geef het door via info@sociaalweb.nl, wij laten u graag aan het woord!
