Waarom hebt u voor deze functie gekozen?
Ik heb voor deze functie gekozen omdat ik zorg voor mensen met dementie en hun omgeving belangrijk vind. Zelf heb ik lang als geestelijk verzorger gewerkt met mensen met dementie en daar kijk ik met veel liefde op terug. In die setting woonden mensen al in het verpleeghuis, maar dat is pas het laatste stukje. Mensen met dementie wonen meestal nog meerdere jaren gewoon thuis. En hoe verder de dementie vordert, hoe meer zorg en ondersteuning daar nodig is. Voor mensen met dementie zelf én voor hun omgeving. Het verbeteren van deze zorg vind ik belangrijk, we kunnen daar nog veel in winnen. Zeker als het over samenwerking tussen ‘ketenpartners’ in de zorg en ondersteuning van mensen met dementie gaat. In deze functie kan ik daaraan volgens mij een actieve bijdrage aan leveren.
Wat zullen uw dagelijkse bezigheden inhouden binnen Dementie voor Elkaar?
Het aansturen van de diverse projectteams. Zij zijn verantwoordelijk voor het uitvoeren van de deelopdrachten, zoals het maken van de vernieuwde zorgstandaard dementie. Zorgen dat het team lekker aan de slag kan en dat de diverse programmaonderdelen op elkaar aansluiten. Contacten onderhouden met partners en samenwerkingspartijen om gezamenlijk de doelstelling te behalen. Concreet veel overleggen en afstemmen dus. Met als doel samen aan de slag blijven en de beweging gaande te houden om dementiezorg zichtbaar te verbeteren.
Waar komt uw interesse voor het sociaal domein vandaan?
Vraagstukken die we heel lang bij de zorg hebben belegd, worden weer meer samenlevingsvraagstukken. Ik kom uit Beilen, een plaats in Drenthe, waar een grote GGZ-instelling is (Beileroord). In het dorp was het normaal dat er mensen op straat liepen die bijvoorbeeld verward waren, of schreeuwden. En het was normaal om ze even te helpen bij de kassa in de supermarkt als dat nodig was. Of terug naar huis te brengen als ze de weg niet konden vinden. Of samen te werken bij verschillende banen. Voor mij is dat vormend geweest dat het normaal is dat je met elkaar leeft en ook ruimte en ondersteuning biedt aan mensen die het niet zo goed hebben als jij. Als samenleving hebben we zorg voor elkaar te dragen en dat kan echt in kleine dingen zitten. De bewegingen die nu gaande zijn in het sociaal domein bieden veel kansen om als samenleving weer dichter bij elkaar te komen. Ik snap ook dat het nog de nodige problemen met zich meebrengt, maar er zijn wel degelijk ook kansen. Zeker ook waar het gaat om mensen met dementie.
Wie inspireert u en waarom?
Hmmm, moeilijk om één persoon te noemen. Ik vind verschillende mensen inspirerend. De eerste die nu in me opkomt is Father Gregory Doyle, die ik net heb horen spreken tijdens een congres over zorg in Amerika. Net als ik is hij theoloog en zijn opvattingen sluiten goed aan bij mijn eigen opvattingen. Zo vertelde hij bijvoorbeeld dat je als mens eigenlijk alleen maar vanuit het ‘wij’ kunt denken. We zoeken vaak naar de verschillen, maar we zijn allemaal mensen en als je vanuit het ‘wij’ kunt denken, wordt het makkelijker om niet te oordelen over de ander, maar de relatie aan te gaan. En de ander te zien en te waarderen zoals hij of zij werkelijk is, onder de laagjes van gedrag en uiterlijk. Als je bedenkt dat hij met de zwaarste criminelen in Amerika werkt en hen ondanks wat zij hebben gedaan, blijft zien als medemens en in hen blijft geloven, dan is dat des te meer inspirerend. Overigens was hij allesbehalve naïef; maar het is een soort koppig geloven en zien van het goede in de ander en daarnaar handelen. Echt inspirerend.
Wat heeft uw grootste prioriteit binnen Dementie voor Elkaar?
Mijn grootste prioriteit op dit moment is zo snel mogelijk het overzicht proberen te krijgen wat er speelt binnen het programma. Daarnaast welke belangrijke ontwikkelingen in het sociaal domein er gaande zijn die ik nog niet in beeld heb, maar die wel van invloed zijn. En natuurlijk dat wat we met elkaar doen ook zinvol is en geen verspilling van tijd en geld.
Wat vraagt volgens u om verbetering in het sociaal domein?
Het kan eenvoudiger. Onze systemen zijn nog erg gericht op hokjes en gescheiden werelden. Je ziet dat bijvoorbeeld bij financiering, maar ook in samenwerking, regels en protocollen en noem zo maar op. Maar mensen zitten niet in één hokje. Het leven van mensen is één geheel, waarbij wonen, zorg, meedoen allemaal onderdeel van dat geheel zijn in plaats van ‘compartimenten’. Het zou erg helpen als we meer vanuit dat geheel gingen werken en niet vanuit de georganiseerde silo’s.
Welk boek/welke film raadt u iedereen aan?
Ook weer zo’n moeilijke vraag, want ook daarin zijn meerdere inspirerende voorbeelden te noemen. De eerste film die nu bij me opkomt is “Forrest Gump”. Een prachtig voorbeeld waarin voortdurend zichtbaar wordt gemaakt wat er mogelijk is als je in iemand blijft geloven en niet blijft haken op zijn beperkingen. En het geeft een prachtig beeld hoe je om kunt gaan met de dingen die je overkomen in het leven. De mooie momenten, maar ook momenten van eenzaamheid of verdriet. Daarnaast heeft de film veel humor en geweldige muziek, dus sowieso leuk om te kijken.
Wat is uw persoonlijke motto?
“Onderzoek alles, behoud het goede…” (1Tess5 : 22). Een beetje een knipoog naar mijn achtergrond als theoloog, maar waar het me om gaat is dat ik het belangrijk vind om met een open en onderzoekende blik in het leven te staan. En daarin het goede te ontdekken; niet alleen voor jezelf, maar zeker ook voor het ‘samen’.
