Waarom heeft u voor deze functie gekozen?
Met ingang van 1 september 2018 ben ik lector binnen het lectoraat Ethiek van Verbinding met Mensen met een Verstandelijke Beperking. Op 28 maart jongstleden sprak ik mijn intreerede uit. In ons onderzoek staan twee speerpunten centraal: enerzijds richten wij ons op het versterken van de verbinding tussen mensen met een verstandelijke beperking en hun naasten; anderzijds richten wij ons op het versterken van de positie van de professional in het bieden van goede zorg.
Ik heb voor deze functie gekozen omdat ik geloof in de kracht van de verbinding tussen onderzoek, onderwijs en werkveld. Hbo-onderzoek is in eerste instantie onderzoek met maatschappelijke impact; onze onderzoeksvragen hebben hun oorsprong in het werkveld en onze ambitie is dat onderzoeksresultaten ook weer verschil maken voor het werkveld. We doen op die manier onderzoek dat er toe doet. Dat maakt mijn functie en de samenwerking binnen ons team zo waarde(n)vol.
De komende vier jaar willen we de positie van mensen met een verstandelijke beperking verbeteren (bijvoorbeeld door met hen samen te werken in onderzoek) en willen we de professional ondersteunen in de ontwikkeling van zijn (ethisch) vakmanschap. Studenten – de professionals van de toekomst – bereiken en betrekken bij het doen van onderzoek en overdragen hoe mooi het werken in deze sector is, is een blijvende uitdaging!
Wat is voor u de grootste uitdaging in uw nieuwe functie?
Een van de opdrachten die we onszelf hebben gesteld is op inclusieve wijze samenwerken in onderzoek met mensen met een verstandelijke beperking. Maar wat dat precies is en hoe dat moet is een zoektocht die nooit af is. In onze samenleving denken we wat mij betreft nog veel te vaak in wij/zij, in het verschil tussen de mainstream en de minderheid, in de onafhankelijken en de afhankelijken. Wat ik als een uitdaging zie is hoe we niet alleen op lectoraatsniveau de echte samenwerking met mensen met een verstandelijke beperking kunnen bevorderen, maar dat we ook breder in de buurt, wijk of school nadenken wat ons bindt, wat ieder van ons kan doen (of laten) om meer naar elkaar om te kijken. Om met Jacqueline Kool van Disability Studies te spreken: het begrip participatie wordt nooit gebruikt voor mensen die binnen de norm vallen van 'gewone 'burgers; het zijn vooral de anderen die moeten participeren.
Wat is uw grootste ergernis binnen het sociaal domein?
Sinds de transitie in de zorg gaat de overheid uit van de eigen kracht en zelfredzaamheid van een ieder. Iedereen wordt gevraagd verantwoordelijkheid te nemen voor zijn of haar leven. Op zich is er niks mis mee natuurlijk, om eigen kracht aan te boren en zelfredzaamheid te bevorderen. Maar mijn grootste ergernis is dat de invulling van ons leven – kracht bijgezet door de empowerment en streven naar autonomie mantra's – sterk geprivatiseerd wordt. Hiermee werken we juist isolatie van mensen in de hand en hebben we te weinig oog voor elkaars perspectief en leefwereld. Gelukkig groeit het aantal maatschappelijke initiatieven in buurten en wijken waar in ontmoeting wordt gewerkt aan het versterken van verbinding.
Wie of wat inspireert u en waarom?
Emmanuel Levinas, een Frans-joodse filosoof van Litouwse komaf, inspireert mij al vanaf mijn studietijd. Tot op de dag van vandaag heeft zijn gedachtengoed veel zeggingskracht. Volgens Levinas wordt in onze samenleving het anders-zijn van mensen vooral gezien als iets dat geassimileerd moet worden, als iets dat moet verdwijnen, dat gelijkgeschakeld moet worden aan hetzelfde, aan ons zelf. De gedachte van streven naar autonomie en zelfredzaamheid is ook zo'n lat waarlangs iedereen wordt gelegd, ongeacht beperking. Het aansprekende en radicale van de ethiek van Levinas is dat ze altijd zal vertrekken vanuit de ander, vanuit andermans leefwereld en vanuit onze verantwoordelijkheid voor de ander.
Welke film raadt u iedereen aan?
Wit (2001), geregisseerd door Mike Nichols en met Emma Thompson in de hoofdrol, over geconfronteerd worden met een dodelijke vorm van kanker. Deze film grijpt je vanaf de eerste minuut naar de strot. Het kijken gaat bij deze film hand in hand met voortdurende reflectie van de kijker op zijn eigen waarden en normen. Wat is goed om te doen? Hoe wordt de patiënt benaderd? Hoe wordt haar menselijkheid behouden?
Welke eigenschap bewondert u het meest in anderen?
Met passie in het leven staan, met een ongegeneerd optimisme en geloof in de toekomst.
Wat is uw persoonlijke motto?
“Zoals verwacht loopt alles anders” (Berthold Gunster).
In de rubriek In Beweging houden wij u op de hoogte van personele wisselingen en promoties binnen het sociaal domein, zorg en welzijn. Lijkt het u leuk om net als Maaike Hermsen mee te werken aan onze rubriek In gesprek met een beweger ? Geef het door via info@sociaalweb.nl , wij laten u graag aan het woord!
fotografie Anita Pantus
