Sofie Vriends verruilde onlangs haar positie als directeur van het Nederlands Jeugdinstituut voor een functie als directeur-bestuurder bij Stichting Haarlem Effect, een welzijnsorganisatie actief voor jong en oud. Sociaalweb ging in gesprek met Sofie over haar overstap, haar interesse voor het sociaal domein en wat Sofie inspireert.
Waarom hebt u voor deze functie gekozen?
Voor mij vielen in deze functie allerlei puzzelstukjes ineen. Hoewel ik het erg naar mijn zin had als directeur bij het Nederlands Jeugdinstituut wil ik deze kans niet aan mij voorbij laten gaan. Haarlem Effect is in mijn eigen stad actief voor jong en oud met peuterspeelzalen, jongerenwerk, dagbesteding, sociale wijkteams, informele steun en ontmoetingscentra. Een prachtige brede welzijnsorganisatie dus, die onmisbaar is binnen het sociale fundament van de regio. Het uitdagende voor mij is dat ik als directeur bestuurder zowel breed strategisch verantwoordelijk ben voor de organisatie maar ook directe feeling heb met de praktijk. Zo hoop ik de kennis die ik vanuit de meer landelijk functies opdeed bij het Nederlands Jeugdinstituut en Humanitas lokaal in de praktijk te brengen.
Waar komt uw interesse voor het sociaal domein vandaan?
Als kind al had ik een groot gevoel voor rechtvaardigheid en had ik interesse in mensen die niet helemaal in de pas liepen of mee konden komen. Zaken waar we thuis eigenlijk niet zo vaak over spraken. Na mijn studie Internationale betrekkingen ben ik gaan werken voor het Nederlandse Rode Kruis en Goede Doelen Nederland. Mijn voorliefde voor werk en ondernemerschap met maatschappelijk betekenis is eigenlijk nooit weggegaan. Sterker nog: nadat ik met mijn gezin een tijd in Amerika had gewoond en ik zag hoe een rijke samenleving functioneert zonder stevige sociale basis, ben ik alleen maar gemotiveerder geworden om me in te zetten voor het versterken van het omkijken naar elkaar.
Wat is voor u de grootste uitdaging in uw nieuwe functie?
Het welzijnswerk in Haarlem staat aan de vooravond van een nieuwe vormgeving binnen het sociaal domein. De gemeente stuurt zowel op meer synergie en samenwerking binnen het brede welzijnswerk, als op ruimte voor nieuwe initiatieven en innovatie. Voor Haarlem Effect wordt het komende jaar cruciaal om te laten zien wat de waarde en kwaliteit is van al het werk dat we samen met tientallen (zorg)partners al jaren doen binnen de stad. En daarnaast dat we klaar zijn om te fungeren als facilitator en ondersteuner van allerlei nieuwe initiatieven die samen het sociale weefsel van de stad vormen.
Wat is uw grootste ergernis binnen het sociaal domein?
Dat welzijn zo bescheiden is tussen alle andere vormen van zorg waar de kranten vol van staan. Terwijl veel van de oplossingen voor de maatschappelijke vraagstukken van nu juist bij een sterke welzijnssector liggen.
Wie of wat inspireert u en waarom?
Iedere dag probeer ik me weer door anderen te laten inspireren. Als je nieuwsgierig blijft naar de mensen om je heen lukt dat eigenlijk altijd wel. Tijdens mijn kennismakingsronde bij Haarlem Effect de afgelopen week bijvoorbeeld heb ik zoveel mooie ontmoetingen gehad. Zo sprak ik gisteren een jonge Syrische vrouw die stage loopt bij een sociale buurtsportschool van de organisatie. Na pas twee jaar in Nederland had ze al zoveel bereikt, kon al met een beetje zelfspot over zichzelf in het Nederlands praten en zat ze vol met dromen voor de toekomst. Wat een powervrouw!
Welk boek/welke film raadt u iedereen aan?
Ik verslind nogal wat documentaires. Op dit moment raad ik de docureeks In Europa naar aanleiding van het boek van Geert Mak aan. Heel knap hoe aan de hand van persoonlijke verhalen de recente geschiedenis zo scherp geschetst wordt.
Welke eigenschap bewondert u het meest in anderen?
Grootmoedigheid. Voor mij zit dat in mensen die met een zeker elan in staat zijn over hun eigen grenzen en schaduw heen te handelen met een hoger doel in het vizier.
Wat is uw persoonlijke motto?
Voor iemand die in de regel positief in het leven staat zal mijn motto sommige misschien verbazen: "niet bitter worden". Die positieve instelling is niet altijd vanzelfsprekend geweest en niet uit naïviteit geboren. Ik heb best een portie donkere levenservaring meegekregen waardoor er voldoende reden zou zijn af en toe juist bij de pakken neer te zitten. Maar ik kies er bewust voor om te focussen op wat er wel mogelijk is, op het mooie en krachtige in mensen om mij heen.
