Heidi de Bruijn is onlangs benoemd tot voorzitter van de Raad van Bestuur van Carintreggeland (wijkverpleging, verpleeghuiszorg en dagvoorzieningen), waar ze sinds 2016 lid van is. Wij gingen met haar in gesprek over wijkverpleging en verpleeghuiszorg, de uitdagingen van de toekomst voor ouderenzorg, en wat haar ervaring in het buitenland haar heeft gebracht.
Welke uitdagingen zie je als voorzitter van de raad van bestuur voor Carintreggeland?
Wij hebben in 2020 onze strategische koers richting 2030 vastgesteld. Daarin hebben we onze visie aangescherpt met het gedachtegoed van Positieve Gezondheid. Bij ons komt dat tot uiting door ‘Het Andere Gesprek’ te voeren. Met cliënten, collega’s en onze omgeving. In dat ‘andere gesprek’ gaan we uit van mogelijkheden, vergroten van eigen regie en zelfredzaamheid. Mijn uitdaging is om het wenkend perspectief te laten zien zodat onze collega’s zich ‘Het Andere Gesprek’ eigen willen maken om zo nog beter bij te dragen aan Waardevol Leven van cliënten en Waardevol Werken van zichzelf en de collega’s. En vervolgens op die manier ook bij te dragen aan het behalen van de strategische ambities. Wij zijn op reis gegaan en die reis gaat samen verder...
Wat kan er volgens jou echt beter op het gebied van wijkverpleging en verpleeghuiszorg?
Ik denk dat wij het over het algemeen echt goed doen in de wijkverpleging en de verpleeghuizen. Trouwens bij alle diensten en producten die we bieden. Daar ben ik ook trots op. Dat blijkt onder andere ook uit de klanttevredenheidsonderzoeken en de klachtenrapportages. Iets wat beter kan is nog beter luisteren naar de client en diens naaste, meer uitgaan van mogelijkheden en eigen regie. Concreet betekent dit dat we meer in gaan zetten op het inzetten van hulpmiddelen en zorgtechnologie. We hebben daar het afgelopen jaar al veel gebruik van gemaakt maar dat kan en moet beter. We zien hier hele mooie voorbeeld van in de praktijk die zeer inspirerend zijn. Collega’s met koudwatervrees voor zorgtechnologie zijn volleerd om cliënten te instrueren hoe ze bijvoorbeeld een medicijn disspencer moeten gebruiken of om via beeldbellen ondersteuning op afstand te kunnen geven, mee te kijken met wondverzorging etc. Cliënten geven aan het geweldig te vinden niet meer te hoeven wachten tot de wijkverpleging is geweest maar meer hun eigen gang te kunnen gaan.
Wat is jouw visie op de huidige ontwikkelingen en de toekomst van ouderenhuisvesting?
Er is een grote verscheidenheid aan ouderen zoals bijvoorbeeld een groep ouderen die veel langer in hun eigen huis wil blijven wonen en een groep die wat kleiner wil gaan wonen in een omgeving met gelijkgestemden. Ik verwacht dat er een groep blijft die aanspraak maakt op het verpleeghuis indien de zorg en ondersteuning in de thuissituatie niet meer mogelijk of wenselijk is. Hier zullen we dus als zorgorganisaties, samen met gemeenten en woningcorporaties op in moeten spelen. Wij geloven niet in het bouwen van meer verpleeghuisplaatsen, wij geloven wel in het bouwen of laten bouwen van complexen in al zijn diversiteit, waar ouderen samen kunnen wonen met zorg en/of ondersteuning in de nabijheid (scheiden wonen zorg). Daarnaast zullen allerlei vormen van domotica en zorgtechnologie steeds meer een vast onderdeel zijn binnen de huisvesting. En zal via onze Ledenservice eenvoudig een beroep op gemaksdiensten gedaan kunnen worden.
Wat is jouw visie op het aanpakken van de regeldruk in de ouderenzorg?
Onderling vertrouwen is hier voor mij het sleutelwoord, naast vereenvoudiging en automatisering. Wat beter kan is dat we meer vanuit vertrouwen kunnen werken in relatie met de financiers. Daardoor nemen de administratieve lasten af en dat bevorderd het waardevol werken van onze collega’s en uiteindelijk ook het waardevol leven van cliënten.
Je hebt drie jaar lang bij een basisgezondheidsprogramma in Kameroen gewerkt. Zijn er ervaringen die je mee hebt genomen en toe hebt kunnen passen op je werk in Nederland?
Voor mij was wonen en werken in Kameroen een hele ervaring. Wat mij heel goed is bijgebleven is het inzicht dat iets alleen verandert als de mensen die verandering ook echt willen. Het heeft geen zin om te trekken en de sleuren. Probeer mensen het wenkend perspectief te laten zien. Als ze zien waar ze het zelf voor doen dan kan iets veranderen. Vertel verhalen en geef zelf het goede voorbeeld. Die zienswijze volg ik nog steeds.
Wat zijn volgens jou dé uitdagingen van de toekomst voor de ouderenzorg?
Volgens mij zijn er twee grote uitdagingen. De ene uitdaging is dat we als burgers veel meer dan nu de regie moeten nemen om ons leven te leven. Ook als we ouder worden en we het niet meer alleen kunnen moeten we zelf (op tijd) na gaan denken hoe we dan hulp gaan organiseren. De andere uitdaging is dat we als zorgorganisatie en als zorgprofessional zoveel mogelijk regie bij de client laten. We voegen waarde toe door onze kennis van hulpmiddelen en zorgtechnologie in te zetten, te bespreken wat er mogelijk is en de client hiermee (indien nodig) te leren omgaan. Dit natuurlijk samen te bepalen met de client. Ook samen kijken waar (nog meer) een beroep gedaan kan worden op de omgeving van de client. Als dat allemaal is ingezet en er zijn dan nog ondersteuningsvragen, pakken we die natuurlijk op. Op deze manier blijven we de vele zorg- en ondersteuningsvragen als sector aan kunnen met de beschikbare zorgprofessionals. Natuurlijk zijn er nog veel meer uitdagingen, die staan allemaal beschreven in onze Strategische visie ‘Samen Verder’. Als we dan ook op basis van vertrouwen kunnen werken en daarmee dus de administratieve lasten omlaag gaan, komen we een heel eind.
Als je niet in dit domein werkzaam was, welk beroep had je dan het liefst beoefend?
Dan was ik heel graag docent kunstgeschiedenis en handvaardigheid geworden. Dus echt iets totaal anders. Ik wilde vroeger graag naar de kunstacademie. Maar mijn ouders hebben mij dat erg afgeraden (lees: vonden dat niet goed) omdat je in die tijd daar echt je brood niet mee kon verdienen. Maar kunstgeschiedenis en schilderen heeft nog steeds mijn warme belangstelling. Zelf schilder ik ook graag, gewoon als ontspanning. Grote doeken, laag over laag en abstract/kleurrijk.
Wie of wat inspireert je en waarom?
Van jongs af aan ben ik erg geïnspireerd door Nelson Mandela. Zijn vasthoudendheid en betrokkenheid op vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid spreken mij heel erg aan. Leuk is dat onze zoon geboren is op de geboorte dag van Nelson Mandela. Dichter bij huis laat ik mij inspireren door mijn gezin en de mensen waar ik mee en voor werk. Mijn collega’s binnen Carintreggeland, in de zorg en in de ondersteunende diensten. Collega’s die elke dag weer opnieuw klaar staan om bij te dragen aan Waardevol Leven van cliënten, in welke rol dan ook. Maar ook de gesprekjes die er zijn met cliënten, de verfrissende ideeën en mooie verhalen. Ook de contacten in de regio kunnen mij inspireren door met elkaar het goede te doen. We kunnen veel van elkaar leren.
Welk boek/welke film raad je iedereen aan?
‘400 brieven van mijn moeder’ van Joseph Oubelkas. Het is een waargebeurd verhaal over een talentvolle jonge man die onterecht in een Marokkaanse gevangenis terecht komt. Hij beschrijft het leven in de gevangenis, hoe hij zich staande houdt, vriendschappen sluit, medegevangenen helpt en hoe het schrijven en ontvangen van brieven hem op de been houdt. Een prachtig geschreven boek over belangrijke waarden in het leven: onvoorwaardelijke liefde, integriteit, rechtvaardigheid en er zijn voor de ander.
