Een inwoner vroeg een verhuiskostenvergoeding aan op grond van de Wmo 2015, omdat hij vanwege psychische en lichamelijke beperkingen terugverhuisde naar zijn oude woonplaats. De gemeente wees de aanvraag af, omdat de melding pas werd gedaan twee dagen vóór de verhuizing. Daardoor kon het college de noodzaak van de verhuizing niet meer onderzoeken.
De rechtbank Midden-Nederland oordeelt dat het college de aanvraag terecht heeft afgewezen. De psychische belemmeringen vormden de kern van de aanvraag, maar eiser had daarover niet op tijd en niet voldoende openheid gegeven. Daardoor kon de gemeente ook achteraf geen objectief onderzoek doen naar de noodzaak, adequaatheid en passendheid van de gevraagde voorziening.
De rechtbank bevestigt dat de Wmo-onderzoeksplicht alleen zinvol kan worden ingevuld als vooraf of tijdig een melding wordt gedaan. Eiser had bovendien al Wmo-ondersteuning en kende de juiste route. Dat hij via het bijstandsloket werd doorverwezen, wijzigt dat niet.
