Een vrouw vraagt het college van Arnhem om handhavend op te treden tegen de wijze waarop [stichting] leefgeld verstrekt aan zelfstandig wonende cliënten. Volgens haar schendt dit beleid de Wmo-doelstelling om zelfredzaamheid te bevorderen. Toen het college niet reageerde, stelde zij het in gebreke en stapte naar de rechter.
De Centrale Raad van Beroep oordeelt dat haar brief geen melding of aanvraag vormt in de zin van de Wmo 2015 of de Awb. Het verzoek ziet op feitelijk toezicht, bijvoorbeeld via overleg of onderzoek, en leidt niet tot een besluit met rechtsgevolg. Daarmee bestaat geen beslistermijn en dus ook geen grond voor een beroep wegens niet tijdig beslissen.
Het hoger beroep slaagt niet. De Centrale Raad bevestigt het oordeel van de rechtbank dat het beroep terecht niet-ontvankelijk is verklaard – zij het op andere gronden.
