Met een ten geleide van Stuart Blume, emeritus hoogleraar Faculteit Maatschappij- en Gedragswetenschappen, Universiteit van Amsterdam

‘Ik heb geleerd mijn kwetsbaarheid te laten zien. En dat voelde als een overwinning. Ik ben in de eerste plaats Johan en pas daarna doof.’

Johan Wesemann (1944) beschrijft in dit boek de niet eerder vertelde verhalen van dove mensen, opdat ze niet verloren gaan. Het zijn kleurrijke verhalen van doven die zich van de horende wereld afzonderen omdat bijna niemand de moeite neemt hun taal te begrijpen. ‘Het gaf mij een fijn gevoel om de verhalen over de wonderlijke tijd van het “dovendorp” op te tekenen. Soms hield ik van het dorp en soms had ik er een hekel aan. Vooral dat laatste was zo, als ik het gevoel had veroordeeeld te zijn tot het leven in het dorp vanwege de ontoegankelijkheid van de rest van de samenleving.’

Een anekdotisch boek, romantisch en tegelijkertijd feitelijk, geschreven voor zowel doven als horenden.

Lees ook de biografie ‘Branieschopper in een stille wereld – Johan Wesemann en zijn strijd voor de emancipatie van doven, een geschiedenis’, door Peter van Veen. (Van Tricht uitgeverij, 2020)