De Adviesraad Migratie roept het kabinet, gemeenten en werkgevers op om te investeren in het samenleven met arbeidsmigranten. Dit is nodig om de sociale samenhang in wijken en buurten te versterken en te zorgen dat arbeidsmigranten zich welkom en betrokken voelen. Gemeenten spelen hierin een belangrijke rol.
Taal is de basis om mee te kunnen doen in de samenleving. Toch krijgen veel arbeidsmigranten daar nu nog geen goede toegang toe. De Adviesraad vindt dat de Rijksoverheid en gemeenten samen moeten zorgen dat ook arbeidsmigranten taalles kunnen volgen. Werkgevers moeten daaraan bijdragen, zowel financieel als door werktijd beschikbaar te stellen.
Veel arbeidsmigranten blijven langer in Nederland dan vaak wordt gedacht. Een groot deel woont na 5 jaar nog in Nederland. Dat vraagt om beleid dat niet alleen gericht is op tijdelijke inzet, maar ook op het goed samenleven op langere termijn.
De Adviesraad noemt 4 punten waarop meer inzet nodig is:
Taalonderwijs voor iedereen, ook arbeidsmigranten.
Duidelijke informatie over rechten en plichten, al vóór aankomst in Nederland en in begrijpelijke taal.
Kansen voor ontwikkeling op werkgebied, met afspraken in cao’s.
Fysieke plekken in gemeenten waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, steun kunnen krijgen en kunnen meedoen aan de samenleving.
Voor gemeenten betekent dit dat zij, samen met het rijk, moeten investeren in lokale voorzieningen, zoals informatiepunten, taalcursussen en ontmoetingsplekken. Dit helpt niet alleen arbeidsmigranten, maar ook de buurt en de samenleving als geheel.
De Adviesraad pleit voor een Nationaal Programma Samenleven, waarin het Rijk, gemeenten, werkgevers en maatschappelijke organisaties samenwerken. Het doel is om de sociale samenhang in Nederland te versterken. Arbeidsmigranten hebben een eigen verantwoordelijkheid om mee te doen, maar de overheid moet zorgen voor goede randvoorwaarden.
Voor gemeenten is dit advies belangrijk. Zij staan aan de frontlinie van integratie en participatie. Investeren in samenleven draagt bij aan leefbare wijken, betere dienstverlening en sterkere sociale netwerken. Het helpt gemeenten ook om spanningen te voorkomen en inwoners meer met elkaar te verbinden.
