Het eerste jaar van de transformatie in het sociaal domein zit er bijna op. En met de kerstdagen voor de deur is het goed om samen te reflecteren, hebben we bereikt wat we dit jaar wilden bereiken? Gedurende dit jaar zijn we van de transitie opgeschoven naar de transformatie. We, de professionals, gingen kantelen. Wat betekent eigenlijk kantelen?
In mijn visie betekent het dat je paradigma waar je mee bent opgeleidt loslaat en werkt vanuit de nieuwe opvattingen. Opvattingen, het paradigma zo u wilt, van eigen kracht versterken en zelfregie bevorderen van inwoners en oplossingsgericht werken, samenwerken, netwerk versterken en vroegsignalering zijn voor de professionals de belangrijkste peilers.
Het leren tijdens het werken, het oefenen, het reflecteren op deze nieuwe manier van werken zien we terug in gedrag. Het moeten vooral de inwoners zijn die hier van profiteren, zij worden gezien als gelijkwaardige partner en belangrijkste informatiebron in het vraagstuk of probleem dat de inwoner heeft. Langzaamaan dit jaar zie je professionals dit zich steeds meer eigen maken. Sommigen zijn al langer bezig en lopen voorop, veel zijn na training en coaching begonnen en sommigen vinden het nog moeilijk. Het besef dat dit het is en niet iets is dat erbij komt, begint steeds meer in te dalen.
De werkdruk is toegenomen, want niets kan geautomatiseerd worden uitgevoerd. Het vraagt om meer energie bij de eerste gesprekken, meer aandacht, echt luisteren en dichtbij de inwoner blijven. Ook zwaardere vraagstukken, want problematiek blijft bij de professional van de toegang, het wijkteam. Het kost meer tijd om met de inwoner het gesprek te voeren over wat deze zelf kan in plaats van dat de professional het voor hem of haar doet. Waar ze eerst hun probleem op het bord van de professional legde: “jij moet het oplossen” gaan ze nu zelf aan het werk. Dat vraagt om andere gespreksvoering, om geduld en om lef van inwoners en professionals.
Om de ingezette verandering niet terug te laten klappen is het zaak de ondersteuning aan de professionals niet los te laten, vooral nu niet. De werkdruk wordt als zeer hoog ervaren. Er zijn nog veel onduidelijkheden en zaken veranderen nog veel.
Laten we zorgen dat de transformatie doorgaat. Zorg voor leerruimte en aandacht voor mogen leren. Nieuw gedrag heeft tijd nodig om in getraind te worden, om eigen gemaakt te worden. Met constante aandacht, het zaadje koesteren om te laten groeien, is belangrijk.
Kunnen we veranderen? Als er ruimte is om te mogen leren. Jazeker!
Eerdere blogs van Antoinette van Rinsum
Alleen ga je sneller, samen kom je verder
Vakantiereces voor wijkteams: rustig? Mooi niet!
Wijkteams op onbekend terrein
