Publieke gelden bestemd voor de zorg, horen ook aan zorg te worden besteed. Helaas is dat lang niet altijd het geval. Dat blijkt onder meer uit een interessant onderzoek door de Algemene Rekenkamer in 2022 naar de effectiviteit van zorgfraudebestrijding ‘Een zorgelijk gebrek aan daadkracht’. Ook verschijnen hierover regelmatig berichten in de media.
‘Voorkomen is beter dan genezen’ is een bekend Nederlands spreekwoord. Maar hoe voorkom je als gemeente dat je een niet-integere zorgaanbieder contracteert? Een waarschuwingenregister waarin gemeenten melding kunnen maken van dergelijke zorgaanbieders bestaat (nog) niet. Daarnaast maken niet-integere zorgaanbieders vaak gebruik van verschillende rechtspersonen, waardoor moeilijk in kaart is te brengen waar het zorggeld heen vloeit. Maar wat kan een gemeente wél doen?
De Wet Bibob is een preventief bestuursrechtelijk instrument dat gemeenten de mogelijkheid geeft de achtergrond van bedrijven/personen met wie zij zaken (willen) doen, te screenen. Het instellen van zo’n integriteitsonderzoek was al mogelijk bij aanbestedingen van overheidsopdrachten. Sinds 1 oktober 2022 is het toepassingsbereik uitgebreid en vallen ook open house inkoopprocedures onder de Wet Bibob. Dit betekent dat gemeenten bij de inkoop van maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp altijd een Bibob-onderzoek kunnen uitvoeren om de integriteit van zorgaanbieders te controleren. Hiermee kunnen gemeenten voorkomen dat zij een contract sluiten met niet-integere zorgaanbieders.
Tijdens de cursus ‘Signaleren van zorgfraude en contracteren integere zorgaanbieders’ op 22 juni 2023, bespreken Sanne Groenwold en Giulia van den Beuken onder andere hoe de Wet Bibob zich verhoudt tot de aanbestedingsrechtelijke uitsluitingsgronden en hoe deze kan worden ingezet in het kader van zorgfraudebestrijding.
Meer informatie over de cursus Signaleren van zorgfraude en contracteren integere zorgaanbieders vind je hier .
