‘Mijn vriendin vindt het huishouden niet erg. Ze vindt het leuk. Nou ja, leuk. Ze doet het gewoon. We hebben het er niet echt over gehad.’ Aldus een vriend uit het onderzoek ‘Division of Tasks’. Hij is een vader zoals vele vaders. Betrokken bij zijn kinderen. Hij verwisselt bijvoorbeeld een lampje maar de gymtassen klaarzetten, dát doet zij. Onderzoeker Kiyomid van der Veer concludeerde dat veel papa’s de taken best eerlijker willen verdelen. Maar in de praktijk gaat het ‘vanzelf’ op de traditionele manier.
Hoe anders was dat toen mijn vriendin en ik gingen samenwonen. We konden niet terugvallen op mannetjes- en vrouwtjesrollen. Dus zijn we er uitgebreid voor gaan zitten. Het werd een soort kwartetspel: 'Mag ik van jou ... stofzuigen? Dan wil ik in ieder geval niet de was'. Na wat heen en weer schuiven, waren we eruit. Toen ons eerste kind werd geboren, kreeg mijn vrouw zwangerschapsverlof. Zij had ineens veel meer tijd en stond binnen de kortste keren het hele huis te poetsen. Mijn stofzuig-taak had ze bijna gekaapt. Totdat we er opnieuw voor zijn gaan zitten. Onderwerp van gesprek: hoe houden we de eerlijke taakverdeling vast? We hebben nieuwe afspraken gemaakt en sindsdien loopt alles weer op rolletjes.
Moeders vinden werk en zorg uit balans, zo blijkt uit SCP-onderzoek. Een deel van de vaders uit het eerder genoemde onderzoek loopt 'tegen een muur op' als ze taken op zich willen nemen waar hun vrouw zich verantwoordelijk voor voelt. 'Dan ga ik dweilen maar dan vindt zij dat niet goed genoeg.' Kan dit anders? Natuurlijk, en daar hoef je niet eerst lesbisch voor te worden.
Waarom niet af en toe een gesprek over de taakverdeling thuis? Dat is zeker nu belangrijk, nu de participatiesamenleving op komst is en we zo meteen niet alleen taken als kinderen en huishouden moeten verdelen, maar ook mantelzorgtaken. Wie gaat wat doen? En wat vinden we onbewust vanzelfsprekend om als taak op ons te nemen? Het is net als bij tandenpoetsen: je doet het meestal zonder na te denken. Maar als je er bij stil staat, poets je vaak een stuk beter.
'Maar ik vergeet misschien de gymschoenen als ik de gymtassen klaarzet', verdedigt een vriend zich als ik vraag waarom hij daar niet voor zorgt. Inderdaad, het eerlijk verdelen van de taken vraagt van beide kanten een beetje loslaten en aanpassen. Maar als je daarover heen bent, ben je klaar voor de next step: de participatiesamenleving. Op naar #hetnieuweverdelen
