Wie is verantwoordelijk voor een traplift in een gemeenschappelijke ruimte van een huurcomplex? Die vraag stond centraal in de rechtszaak die een inwoner (83), met hulp en bijstand van ANBO, aanspande tegen de gemeente Hengelo nadat haar verzoek om een traplift geweigerd was. De gemeente Hengelo heeft afspraken met een woningbouwvereniging over het uitsluiten van trapliften in gemeenschappelijke ruimten vertaald in eigen beleidsregels. Maar zonder traplift in de gemeenschappelijke ruimte van het huurcomplex kan de oudere inwoonster niet naar buiten en dus niet deelnemen aan de maatschappij. En de gemeente moet op grond van de Wmo juist oplossingen bedenken waarmee ze dit wel kan. En dat is in dit geval een traplift in de gemeenschappelijke ruimte.
ANBO bepleitte in deze zaak dat de gemeente op grond van de Wmo uitputtend onderzoek had moeten verrichten en met een echte maatwerkoplossing had moeten komen. In dit geval was dat een traplift in de gemeenschappelijke ruimte van het huurcomplex. De gemeente hoefde niet de eigenaar van de woning, in dit geval de woningcorporatie, om toestemming te vragen, maar slechts in staat te stellen van zich te laten horen. Als het gaat om brandveiligheid is het de brandweer die bepaalt of een traplift in een trappenhuis veilig is en toestemming geeft.
Door de afspraken tussen de gemeente Hengelo en de betreffende woningcorporatie kan de gemeente geen traplift installeren, zo zegt de gemeente. ANBO betoogt dat deze afspraak erop neer komt dat de bewoner niet naar buiten kan en dus niet aan de samenleving kan deelnemen.
Saillant detail is dat de gemeente Hengelo geld overhoudt op de Wmo, en dat er dus geen financiële grond is voor deze afspraken.
In de gemeente Den Haag was ook geld over in de Wmo. Daarom zijn ze ertoe overgegaan trapliften te plaatsen in gezamenlijke ruimten van huurcomplexen, zoals portiektrappen. Zo doet de gemeente een duurzame investering in de leefbaarheid van meerdere woningen, die bij verhuizing alvast aangepast zijn aan de behoeften van de nieuwe bewoner. Op die manier kijkt de gemeente Den Haag naar de behoeften van burgers op de langere termijn en wordt bestaande bouw aangepast aan een veranderende bevolking.
ANBO-bestuurder Liane den Haan: “de meeste gemeenten hebben geen visie op de demografie in de gemeente, waardoor er ook niet naar de woonbehoefte op de lange termijn gekeken wordt. In het geval van de gemeente Hengelo lijkt er nog meer te missen: uitvoering van de Wmo zoals deze bedoeld is: hulp op maat om te zorgen dat mensen tot op hoge leeftijd volwaardig kunnen meedoen. Wij staan leden bij wanneer gemeenten zo nadrukkelijk tekort schieten en ik zie de uitspraak met vertrouwen tegemoet.”
De uitspraak in deze zaak volgt binnen zes weken.
