Je vuile was onder het toeziend oog van je buurvrouw de straat op sjouwen? Dit fenomeen stamt uit vroegere tijden. De uitdrukking heeft echter aan weinig kracht ingeboet. De uitdrukking hoor ik mensen om mij heen nog altijd gebruiken. Meestal in een negatieve context en vaak gepaard met gezichtsuitdrukkingen van regelrechte ontzetting en horror.
'Tot begin twintigste eeuw werd in de steden de was nog vaak buiten op straat gedaan. Zo konden de vrouwen, tijdens het schrobben van de was op het wasbord, lekker even bijkletsen. In die tijd was er nog geen heet water in de huizen. De vrouwen moesten daarom op maandagochtend in alle vroegte met lege emmers naar de waterstoker om heet water te kopen. Om tijd én geld te besparen gebruikten ze vaak hetzelfde sopje van de witte was voor de bonte was.
De eerste wasmachines, voor de Tweede Wereldoorlog, waren zo schrikbarend duur, dat menig huisvrouw daar alleen maar van kon dromen. Pas in de jaren vijftig konden steeds meer gezinnen zich een wasmachine veroorloven. Wat een tijdsbesparing! Maandag wasdag? Voortaan kon het op dinsdag, woensdag of elke dag…'
Bron: https://www.troskompas.nl/Extra/article/3425/Maandag-wasdag
Je vuile was onder het toeziend oog van je buurvrouw de straat op sjouwen? Dit fenomeen stamt uit vroegere tijden. De uitdrukking heeft echter aan weinig kracht ingeboet. De uitdrukking hoor ik mensen om mij heen nog altijd gebruiken. Meestal in een negatieve context en vaak gepaard met gezichtsuitdrukkingen van regelrechte ontzetting en horror.
Je was buitenhangen: Het zou schadelijk en beschamend zijn. Ik zou erachter komen dat ik het ook lastig vind.
Vijf jaar gelden zat ik zelf ineens met een kwestie tegenover een hulpverlener. Ik voelde me al een hele poos slecht in mijn vel. Ik gedroeg me gejaagd, opgefokt en gespannen. Daarnaast leek ik keuzes te maken die dit alleen maar verergerden. Alle pogingen om zelf het roer zelf om te gooien, liepen op niets uit.
Ik begon me zorgen te maken. Als ik het niet drastisch anders aan zou pakken, dan zou ik voor mijn dertigste als een kaars opbranden. Zonder dat veel mensen in mijn omgeving het wisten besloot ik hulp te zoeken bij een professional.
In mijn werk ben ik vaak getuige geweest van de kracht van sociale netwerken. De beste oplossingen bedenken mensen met elkaar. De eerste stap is de moeilijkste. Om mensen mee te laten denken, moet je eerst zelf met de billen bloot. Nu ik tegenover de hulpverlener zat, ontkwam ik dan ook niet aan de volgende vraag: ‘Durf ik mijn éigen vuile was op te hangen voor de ogen van familie en vrienden?’
'Wat cliënten en cursisten vaak bij mij aangeven, merkte ik ook: Het is verdomd lastig om aan je naaste omgeving toe te geven dat je hulp nodig hebt en het even niet meer lukt. Het voelt toch alsof je gefaald hebt.'
Het beste advies wat de hulpverlener mij toen gaf was: Vuile was? Hang hem gewoon eens buiten. Zie of het echt zo verschrikkelijk is…
Zo gezegd zo gedaan. In mijn ouderlijk huis heb ik op een donderdagavond mijn verhaal gedaan. Een aantal belangrijke mensen waren er bij. Mijn doel was hen in te lichten over mijn verwoede pogingen mijn leven anders in te richten, maar dat ik het alleen niet voor elkaar kreeg.
Ik deed mijn best het luchtig te houden, maar ik vond toch dat er een raar serieus sfeertje in de kamer hing. Dat was ik niet gewend. Toen ik uitgepraat was, bleek iedereen mij beter te kennen dan ik dacht. Ze wisten echter niet dat ik mezelf zo enorm in de weg stond.
‘Tja, maar ja, zo ben je nou eenmaal… Ik wist niet dat je er last van had.’ Iemand anders: ‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook bij mezelf herken.’ Mijn moeder: ‘Zal ik anders een keer komen om te helpen je voorraadkast op te ruimen?’
Hoewel we eigenlijk maar eventjes bij elkaar zouden zitten, was het al pikkedonker toen ik weer huiswaarts ging. Aan het eind van de avond lag er een actieplan dat mij zou ondersteunen. Het actieplan zou ik later bespreken met de professional.
Ik heb een belangrijke les geleerd: Sociale Netwerk Versterking hoeft niet zo ingewikkeld te zijn. Houd het júist simpel.
Als mensen eenmaal de moed bijeen hebben geraapt om hun vuile was te tonen aan de mensen die belangrijk voor hen zijn, dan volgt een moment van meedenken of -helpen vanzelf. Ook als je er niet om heb gevraagd!
Eerdere blog van Guy de Hoop van MEEK2
Boren en gaten: de wens achter de hulpvraag
Omgaan met contextblindheid bij autisme en Asperger
Meedenkbijeenkomst of Tupperwareparty?
Sociale Netwerk Versterking: Ieder mens is eigenaar van een verhaal
Passanten en de eigenaren van het vluchtelingenprobleem
Oplossing voor de vluchtelingenoplossing?
