Een jongvolwassene (25 jaar, thuiswonend met ambulante begeleiding) met LVB, ASS en o.a. psychische problemen is na het uit de hand lopen van de problematiek in PI geplaatst op een psychiatrische afdeling. Rechter bepaalt dat hij zo spoedig mogelijk naar begeleid wonen geplaatst moet worden, tot die tijd in PI. Een paar maanden (en verlengingen) verder blijkt dat hij nog steeds nergens aangemeld is en dat er verder niets concreets gebeurd is. Familie krijgt geen informatie en er vindt geen contact plaats met hulpverlening. Ondertussen verergert de situatie en dreigt betrokkene op straat te komen staan. Op het laatste moment moet er opeens een alternatieve oplossing komen (heeft huisverbod) of anders op straat slapen tot er 'ergens een plaats vrij komt', wat nog maanden kan duren. Is dit in strijd met de wet? Familie wil klacht indienen over deze gang van zaken. Waar kunnen zij hiervoor terecht?
Voordat ik een antwoord geef op de vraag, vind ik het belangrijk om te benadrukken dat dit een ingewikkelde casus is. Om echt zeker te zijn van een goede advisering heb ik eigenlijk meer gedetailleerde informatie nodig over de situatie en over het verloop van de procedures. Afgezien daarvan kan ik er in algemene zin het volgende over zeggen.
Als ik het goed begrijp, is nu eerst het belangrijkste dat er met spoed alsnog een oplossing komt in de vorm van een passende woonplek voor betrokkene. De gemeente is verantwoordelijk voor het realiseren van een beschermde woonomgeving, en als de gemeente daarin te weinig doet is dat in strijd met de wet. Op basis van de wet is geen optie dat iemand maanden moet wachten op een beschikbare plek. Betrokkene kan op grond van artikel 2.3.3 Wmo 2015 een spoedaanvraag voor beschermd wonen doen bij de afdeling Wmo van de gemeente (dit is vormvrij). In de aanvraag moet de situatie zo duidelijk mogelijk worden uitgelegd, en moet worden verzocht om een spoedige beslissing. Als die beslissing niet (snel genoeg) komt, dan kan een bezwaarprocedure worden gestart tegen het uitblijven van een beslissing en daaraan kan eventueel een spoedprocedure bij de rechtbank (verzoek om een voorlopige voorziening) worden gekoppeld. Ik adviseer om hiervoor een advocaat in te schakelen.
Los van welke stappen moeten worden ondernomen ter oplossing van deze spoedeisende situatie, is er natuurlijk ook de schuldvraag voor het ontstaan van het probleem. In de vraagstelling proef ik dat de familie daar ook erg mee zit. Uit de casus kan ik niet goed afleiden welke organisatie verantwoordelijk was voor de aanmelding en wie precies steken heeft laten vallen. Dat is wel van belang voor beantwoording van de vraag welke klachtenregeling van toepassing is. Ik kan wel zeggen dat klachtprocedures normaal gesproken alleen gaan over bejegening en over eventueel laakbaar handelen van instanties en personen in het verleden, maar doorgaans geen ruimte bieden voor het zoeken naar een oplossing van het probleem (hier: realiseren van een passende woonplek). In principe raad ik daarom aan om eerst alle energie te richten op een inhoudelijke oplossing. Zodra die is gerealiseerd kan de familie bezien of nog behoefte bestaat aan een klachtenprocedure over hoe een en ander is gelopen.
Heeft u ook een vraag voor onze experts? Stel uw vraag dan hier.
