Een open deur: goede samenwerking tussen (alle!) professionals is een absolute voorwaarde om de beoogde transformatie in het sociaal domein voor elkaar te krijgen. Om deze samenwerking tussen professionals uit wijkteams en professionals van andere organisaties te bewerkstelligen of te verbeteren, wordt vaak gezocht naar andere structuren van organisaties en management. Maar waarom eigenlijk?
Wanneer professionals in het brede sociale domein niet of onvoldoende met elkaar samenwerken omdat bepaalde organisatiestructuren of managementbelangen dit in de weg staan, dan is dit een goede reden om hier kritisch naar te kijken. Andere vormen van organiseren of samenwerking zijn dan het onderzoeken waard. Als er barrières zijn dan moet je ze wegnemen. Simpel. De vraag is echter: zijn de structuren, management en (samenwerkings-)organisaties eigenlijk wel een barrière voor professionals om goed met elkaar samen te werken rondom een cliënt?
Ik heb een ander beeld. Ik zie en hoor van professionals bij vele gemeenten dat ze elkaar in de regel prima weten te vinden. Er wordt samengewerkt, men zoekt elkaar op als dat in het belang is van een cliënt. Blijkbaar valt het dus wel mee met de organisatie-barrières om elkaar te vinden.
En dat is ook best logisch. Want wat maakt het uit of een collega-professional nu bij dezelfde of bij een andere organisatie werkt? Wat maakt het de professional uit of zijn collega nu voor de Wmo of Jeugdwet werkt? Ook maakt het professionals niet uit op welke wijze het werk van zijn collega-professionals gefinancierd wordt. In de regel werken professionals van wijkteams dus prima samen met professionals van andere organisaties als dat nodig is voor een cliënt.
In het kader van de transformatie blijken we tóch snel geneigd te zijn om een organisatie- of samenwerkingsstructuur ter discussie te stellen. Zijn er dan op andere fronten dan ‘samenwerking’ aanleidingen om deze structuren aan te passen? De uitvoering van een transformatieopdracht van een gemeente is best pittig als er veel organisaties mee gemoeid zijn. Wie is er bijvoorbeeld voor welk deel (financieel) verantwoordelijk? En hoe houdt de gemeente grip als opdrachtgever zijnde? Dit zijn zo al een aantal vraagstukken die reden geven om over structuren na te denken. Managementvraagstukken dus eigenlijk.
Dit onderwerp heeft me aan het denken gezet. Managementvraagstukken – waaronder structuurveranderingen – zijn terechte en belangrijke onderwerpen. Maar we mogen dus zeker kritisch blijven om te voorkomen dat we als managers problemen willen oplossen, die in de uitvoering helemaal geen probleem blijken te zijn!
