Binnen gemeenten zijn de voorbereidingen op de verkiezingen in volle gang. Verkiezingen die van invloed zijn op de positie van de budgethouder. Want deze positie staat onder druk. Terwijl erkenning van de zorg- en/of ondersteuningsvraag van de budgethouder toch voor elke gemeente vanzelfsprekend moet zijn.
De toegankelijkheid om zelf zorg te organiseren is niet vanzelfsprekend
Dagelijks ontvangen wij signalen dat hulpvragers niet mogen kiezen tussen een persoonsgebonden budget (pgb) of zorg in natura (zin), terwijl dat wettelijk gewoon verplicht is. We zien dat onafhankelijke cliëntondersteuning niet beschikbaar is bij veel gemeenten. Ook onprettige bejegening komt vaak voor. Het begint al aan de keukentafel waar budgethouders zich regelmatig moeten verweren tegen de volgende opmerkingen van consulenten: ”De gemeente doet niet aan pgb’s”, ”Waarom zorgt u er niet voor dat uw kind zelfstandig wordt?” of ”De buurvrouw wil ook wel voor de zorg voor haar kind betaald worden.’’ We zien dat gemeenten zich niet realiseren dat een beperking vaak levenslang is en dus niet overgaat. Het volgende voorbeeld laat zien wat het betekent voor mensen wanneer een gemeente in de toegang bijvoorbeeld niet over de juiste deskundigheid beschikt.
Te weinig kennis van zaken
Een vrouw (55) heeft een complex trauma, veroorzaakt doordat ze haar hele jeugd mishandeld en misbruikt is. Ze kampt al jaren met de gevolgen hiervan. Voor het keukentafelgesprek kwamen twee Wmo-consulenten langs. Ter ondersteuning was de zorgverlener van mevrouw ook aanwezig. Mevrouw vertelde haar zeer persoonlijke verhaal, waarin ze aangaf wat haar diagnose was. Beide consulenten hadden niet alles begrepen, zo bleek later uit het verslag, waarin de problemen van mevrouw werden afgedaan als gevolg van ‘een erge gebeurtenis’. Voor mevrouw was dit bijzonder schokkend. Haar moeilijkheden werden in haar beleving afgezwakt tot een alledaags probleem, terwijl de stoornis waarmee zij kampt, ernstige gevolgen heeft. Ze heeft ondanks een afgeronde studie nooit kunnen werken en is volledig afgekeurd. Ze heeft vertrouwde, gespecialiseerde begeleiding nodig, zowel op vaste uren als op momenten waarop angst of verwarring toeslaat en zij haar begeleider kan bellen, 24 uur per dag. Maar toch werd het pgb afgewezen.
Onderzoek: veel mensen ontevreden
Het bovengenoemde voorbeeld is helaas eerder regel dan uitzondering. Bovendien blijkt uit een gezamenlijk onderzoek van Patiëntenfederatie, MIND Landelijk Platform Psychische Gezondheid en Ieder(in) dat bij 36% van de deelnemers de gemeente niet heeft gevraagd wat iemand aan zorg en/of ondersteuning nodig heeft. Wij vinden het bijzonder verontrustend dat gemeenten zonder voldoende kennis van zaken een einde maken aan een met zorg opgebouwde, evenwichtige situatie. Met deze manier van handelen schieten gemeenten hun doel volledig voorbij. De hulp die nodig is als iemand ontspoort is immers vele malen duurder dan de uren zorg en/of ondersteuning per week waar iemand helemaal mee geholpen is.
Ondersteuning
Per Saldo heeft de mevrouw uit het voorbeeld kunnen helpen met advies en juridische ondersteuning. Alleen samen kunnen we het mogelijk maken dat mensen met een beperking zelf regie kunnen nemen over hun eigen leven Lees ook ons Tienpuntenplan
