TNO heeft een discussienotitie opgesteld over professionalisering van klantmanagers. Over vakmanschap dus. Tenminste: over wat onder vakmanschap verstaan zou moeten worden. Want dit begrip kan op allerlei manieren worden ingevuld. De notitie helpt de lijnen uit te zetten.
Door de Participatiewet neemt de druk op gemeenten toe om te laten zien welke resultaten zij bereiken. Alle aandacht moet uitgaan naar het benutten van talenten van mensen die langs de kant staan van de arbeidsmarkt (www.divosa.nl). Dit stelt hoge eisen aan het ‘vakmanschap’ van de klantmanagers, nu en in de toekomst. De veranderingen in het domein van werk en inkomen stoppen namelijk niet nu de Participatiewet is ingevoerd. Het doorvoeren van aanpassingen, het evalueren, leren van wat goed gaat en wat niet in de gemeentelijke organisaties is een continu proces. Dit vraagt om zelfsturende, flexibele en innovatieve klantmanagers die zich aan kunnen passen aan de nieuwe en andere eisen die het werk aan hen stelt. Het vraagt dus van hen voortdurende verbetering van hun eigen vakmanschap.
In de afgelopen jaren hebben verschillende partijen actief in het veld van werk en inkomen zich ingezet voor versterking van de kwaliteit van de uitvoering van re-integratie. Deson-danks wijzen onderzoeken uit dat de uitvoering nog niet de kwaliteit heeft die we met zijn allen wensen; er is onvoldoende kennis van bewezen effectieve methoden, onvoldoende kennis van het klantenbestand, ondoelmatige inzet van re-integratie instrumenten en er wordt onvoldoende methodisch gewerkt (SZW, 2014).
In een tijd van grote veranderingen, waarin lokale overheden steeds meer verantwoordelijkheden krijgen, in combinatie met schaarser wordende middelen, is het des te belangrijker dat er gewerkt wordt aan (verbetering van) de kwaliteit van het handelen van klantmanagers (SZW, 2014). Ondanks de de-centralisatie van beleid en uitvoering naar lagere overheden, blijft SZW systeem verant-woordelijke. SZW heeft daarom het initiatief genomen tot de ontwikkeling van een vierjarig kennisprogramma op het terrein van werk en inkomen, dat moet bijdragen aan een kennis-infrastructuur (kennis ontwikkelen, verspreiden, aanleren en toepassen) in de sector. Dat brengt een beweging in het veld tot stand, die leidt tot daadwerkelijke toepassing van de ontwikkelde kennis in de uitvoeringspraktijk.
