Afgelopen maand vielen twee berichten mij op met betrekking tot de bijstandsverlening aan asielzoekers. Eigenlijk is dat niet juist. Het gaat juist om mensen die het asiel ook daadwerkelijk hebben gevonden. Asielzoekers zijn, zolang zij het asiel niet hebben gekregen, uitgesloten van het recht op bijstand. Maar dat terzijde.
Het eerste bericht was dat er door de leden Van Klaveren en Bontes Kamervragen zijn gesteld naar aanleiding van berichtgeving in de krant dat in een gemeente tot wel € 10.000 aan ‘shoptegoed’ wordt verstrekt voor de inrichting van een woning voor toegelaten asielzoekers. Dat vinden zij veel te veel; vooral omdat de betreffende gemeente dit ook nog eens doet als gift en andere gemeenten veel minder geven. Maar wat er ook zij van de hoogte van het bedrag, ik vind het vooral spijtig dat zij hun vragen richten tot de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie en de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Voor het geld dat een Kamerlid elke maand krijgt, zou je toch op zijn minst iemand verwachten die weet dat bijzondere bijstand onder de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid valt. En over de bijzondere bijstand heb ik mij verleden maand al druk gemaakt.
Het andere bericht dat mijn aandacht trok, was de bekendmaking van het CBS dat de bijstandspopulatie weer is gegroeid. De voornaamste oorzaken daarvan zijn de verdere verhoging van de AOW-leeftijd, de beperking van de Wajong tot volledig en duurzaam arbeidsongeschikten en de instroom van toegelaten vluchtelingen. Dat is natuurlijk ook niet vreemd. Als je de AOW-leeftijd verhoogt, zullen oudere bijstandsgerechtigden met weinig kansen op de arbeidsmarkt langer in de bijstand blijven. Waar de Wajong spreekt over mensen met arbeidsvermogen, spreken de statistieken meestal over werklozen. En als je uit Syrië of omgeving bent gevlucht, is de kans dat je hier meteen aan het werk kunt niet zo groot. Er zijn taalproblemen, diploma’s die niet worden erkend en wellicht ook traumatische ervaringen die eerst te boven moeten worden gekomen.
Maar wat mij wel echt zorgen baart, is dat uit datzelfde CBS-bericht blijkt dat van de Syriërs die in de periode 2013-2015 in de bevolkingsregisters zijn ingeschreven, nu ongeveer drie kwart bijstand ontvangt. Dat zijn geen hoopvolle cijfers. Er moet dus aanzienlijk meer werk worden gemaakt van de re-integratie van toegelaten asielzoekers. Waarbij dan ook gekeken wordt naar wat men in het land van herkomst heeft gedaan. Een deel van de vluchtelingen is immers hoogopgeleid, alleen niet voor de Nederlandse arbeidsmarkt. Maar als je wilt dat mensen echt uit de bijstand blijven, zul je de kwaliteiten die zij hebben, moeten proberen te benutten.
Eerdere blogs van mr. Hans Nacinovic
En dan is er altijd nog de bijzondere bijstand ... toch?
Meedoen zonder geld
Moet die tegenprestatie nou zo nodig?
Handen af van de CRvB!!
Het effect van re-integratie: oorzaak en gevolg
Ouders aan het werk: kinderen uit de bijstand
Minder bijstand voor asielzoekers; kan dat zomaar?
Buikdanseres met buikpijn
Labbekakken en kwakzalvers
Afspraak is afspraak, maar wet is wet
Bijstand: Handel op internet
Allemaal meedoen met de Participatiewet! Maar levert het ook werk op?
Boetes, politici en preventie
Verplicht solliciteren in het buitenland
