Overal in de samenleving luiden noodklokken: de noodopvang voor vluchtelingen is ineffectief en peperduur. Wat bedoeld was als een kortetermijnoplossing, is voor veel asielzoekers een langetermijnkwelling geworden. Bestuurders en gemeenten van uiteenlopende politieke kleur geven aan dat het beleid op deze manier niet uitvoerbaar is. Een meerderheid in de Tweede Kamer stemde recentelijk voor een motie [1] om duurzame en kleinschalige opvang te realiseren. En hoewel het huidige kabinet graag een sobere opvang voor vluchtelingen creëert, ziet het ook in dat de noodopvang van asielzoekers en Oekraïense ontheemden onnodig hoge kosten met zich meebrengt. Irene van Eldik (senior adviseur sociaal domein) en Julia van Neerrijnen (junior adviseur sociaal domein) beschrijven in een reeks blogs hun visie over de juiste asielopvang in Nederland, en pleiten in deze eerste blog voor een duurzame visie op opvang: eigen opvanglocaties die flexibel inzetbaar zijn en minder afhankelijk van ad-hoc, dure opvang.
