Per 1 september gaat Rieke van de Wetering weer voltijd aan de slag in zorg. Als manager thuiszorg bij WZU Veluwe bouwt ze aan een sterke positionering, professionalisering én profilering van de thuiszorg. Zorg&Sociaalweb sprak Van de Wetering over onder andere onderbesteding in de wijkverpleging en inspirerende samenwerkingsverbanden in Eemland.
Waarom heeft u voor deze nieuwe functie gekozen?
De afgelopen jaren werkte ik naast mijn baan in het onderwijs als wijkverpleegkundige. Het is inspirerend om nieuwe professionals op te leiden. De samenwerking tussen onderwijsinstelling, praktijkinstelling en de student is een mooie manier om (de ontwikkeling van) nieuwe kennis te laten indalen in de praktijk. Dat gaf mij energie, omdat ik daarmee een bijdrage kon leveren aan de professionalisering van de beroepspraktijk.
Tijdens de coronapandemie merkte ik dat het daarmee samenhangende zorginfarct ook van invloed was op het leerproces van studenten. Studenten maken veelal mooie beroepsproducten, maar door de druk op het zorglandschap was en is er minder ruimte om die nieuwe kennis ook te laten landen in de beroepspraktijk. Zorginstellingen moeten alle zeilen bijzetten om noodzakelijke zorg te kunnen verlenen. Om mensen (langer) thuis te laten wonen wordt verwacht dat er passende zorg wordt geleverd. Die zorg moet aansluiten op de behoeften en voorkeuren van cliënten én dichtbij huis georganiseerd worden. Vanuit mijn kennis en ervaring heb ik een goed beeld van wat passende zorg in de thuissituatie inhoudt. In deze functie wil ik professionals faciliteren om deze zorg in ondersteuning te kunnen verlenen zodat mensen (langer) thuis kunnen wonen en daarbij kwaliteit van zorg én leven ervaren.
Waar komt uw interesse voor de thuiszorg vandaan?
Ik begon mijn loopbaan in het ziekenhuis. Tijdens mijn werk in het ziekenhuis merkte ik dat wanneer wij als professionals beter aansluiten op de behoeften en voorkeuren van de patiënten, zij gelukkiger zijn. Zij waren beter in staat om de regie te pakken in een zorg- en behandelrelatie, wat weer een positieve invloed had op het genezingsproces. Dat maakt dat ik graag zorg verleen bij de mensen thuis en inmiddels al jaren geleden de overstap maakte naar de extramurale zorg. Na al die jaren merk ik dat mijn hart (nog steeds) het snelst klopt voor de wijkverpleging.
Wat is voor u de grootste uitdaging in uw nieuwe functie?
Het nieuwe zorgstelsel wil het mogelijk maken dat mensen langer thuis kunnen wonen met de juiste zorg en ondersteuning. Op dit moment zien we dat mensen sneller ontslagen worden uit het ziekenhuis en er wachtlijsten voor de verpleeghuizen steeds verder oplopen. Dat maakt dat de zorg thuis overbelast is en moet groeien om de ambities van het nieuwe zorgstelsel waar te maken.
De conceptversie van het Integraal Zorgakkoord (IZA) faciliteert niet in de noodzakelijk groei voor de wijkverpleging. De afgelopen jaren is er door de zorgverzekeraars gestuurd op een zo laag mogelijke inkoop van wijkverpleging. Daardoor, en mede door de coronacrisis, is er veel geld op de plank blijven liggen. Door deze onderbesteding kan de noodzakelijke groei niet plaatsvinden, terwijl de zorgvraag alleen maar zal toenemen. Om kwaliteit van zorg en ondersteuning in de thuissituatie te behouden en te verbeteren, moet worden geïnvesteerd in het terugdringen van personeelstekorten, preventie en noodzakelijke voorzieningen in de wijk, zoals dagopvang en het organiseren van efficiënte en effectieve zorg.
Ik zie nu dat de gewenste groei en investering in de wijkverpleging uitblijven, waardoor professionals teleurgesteld zijn en collega’s de wijkverpleging verlaten. Het organiseren van de juiste zorg en ondersteuning dichtbij cliënten vraagt om een betere investering in de verpleegkundige zorg, de ondersteuning thuis én de verzorgenden, de (wijk-)verpleegkundigen en verpleegkundig specialisten die werkzaam zijn in de wijk.
Waar ziet u goede voorbeelden om te volgen binnen de thuiszorg?
Ik zie steeds meer zorginstellingen die de handen ineenslaan en samen de uitdaging van de toekomst aangaan. Bijvoorbeeld op de Noord-Veluwe. Daar hebben verschillende zorginstellingen samen met de inwoners een visie ontwikkeld op de manier waarop mensen, met de juiste zorg en ondersteuning op de juiste plek, gelukkig oud kunnen worden.
Ook zie ik dat zorgorganisaties in Eemland meer samenwerken om de doorstroom in de keten soepeler te laten verlopen en/of met elkaar de niet-planbare zorg tijdens de nacht te organiseren.
Als u niet in dit domein werkzaam was, wat was u dan gaan doen? Welk beroep zou u dan hebben gekozen?
Dan zou ik mij gaan waarschijnlijk bezighouden met actieonderzoek naar passende zorg in de thuissituatie.
Wie of wat inspireert u en waarom?
Mijn collega (wijk-)verpleegkundigen en verzorgenden, de helpenden, de vrijwilligers: al die mensen die met het hart op de goede plek die met hun werk het verschil maken voor kwetsbare mensen thuis. Er wordt veel van hen gevraagd. Zij verdienen waardering, het is het kapitaal van het zorgstelsel en we kunnen niet zonder hen. Ook Bianca Buurman vind ik inspirerend, vooral door de wijze waarop zij steeds stuurt op het versterken van de autonomie en professioneel zeggenschap van de beroepsgroep.
Welk boek raadt u iedereen aan en waarom?
Twee boeken: #SPEAK UP!: Verhalen van wijk- en dementieverpleegkundigen en Boven het maaiveld schijnt de zon van wijkverpleegkundige Jacqueline Hendriks. (1) Bij het lezen van deze boeken voel je de drive om de hoogst haalbare kwaliteit van zorg te bieden aan mensen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd. Mooie verhalen, maar ook verhalen waarin je ziet dat de zorgverlening schuurt. Er moeten keuzes worden gemaakt die niet vanzelfsprekend zijn. Keuzes die vragen om reflectie en moed om beargumenteerd af te wijken van gangbare richtlijnen en protocollen. Kortom: verhalen die getuigen van lef en ons helpen om met elkaar het gesprek te voeren over de vraag: wat is goede zorg en wat is nodig om deze zorg te blijven bieden?
Welke eigenschap bewondert u in anderen?
Ik bewonder mensen die in staat zijn om hun eigen belang opzij te zetten om een bijdrage te leveren aan het grote geheel.
In de rubriek In Beweging houden wij u op de hoogte van personele wisselingen en promoties binnen het sociaal domein, de zorg- en welzijnssector. Lijkt het u leuk om net als Rieke van de Wetering mee te werken aan onze rubriek In gesprek met een beweger? Geef het door via koen@berghauserpont.nl . Wij laten u graag aan het woord!
#SPEAK UP!: Verhalen van wijk- en dementieverpleegkundigen is hier online te lezen: https://onlinetouch.nl/enc2016/number-speak-up?html=true#/0/
