De politiek en het beleid in Nederland zijn erop gericht ouderen zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen. Zo wordt niet alleen een toenemend beroep op de (ouderen)zorg opgevangen, maar wordt ook tegemoetgekomen aan de wens van veel ouderen om zo lang mogelijk thuis te wonen en zelf regie over het eigen leven te houden. Gevolg is dat ouderen met complexe zorgvragen langer zelfstandig wonen, ook als ze erg kwetsbaar zijn. Er bestaan zorgen of deze groep, van wie een belangrijk deel lijdt aan dementie en/of ernstige lichamelijke beperkingen, wel de zorg en ondersteuning krijgt die ze nodig heeft.
Een deel van deze ouderen mist passende huisvesting en passende zorg. Er zijn weinig voorzieningen die het ‘gat’ tussen thuis en verpleeghuis opvullen. Met name voor senioren met een lager inkomen ontbreken betaalbare woon(zorg)opties. Alhoewel ouderen in Nederland hechten aan hun vrijheid en privacy, hebben ze tegelijkertijd ook behoefte aan sociale en fysieke veiligheid en zekerheid over de beschikbaarheid van zorg en ondersteuning. Wanneer ouderen niet zeker zijn van de juiste zorg en ondersteuning, kan dit negatieve gevolgen hebben voor hun gezondheid en kwaliteit van leven. Het is onbekend hoe groot de groep zelfstandig wonende ouderen met een zware zorgvraag is. We weten dat met name 75-plussers, van wie er 1,2 miljoen zelfstandig wonen, relatief veel zorg gebruiken. Tussen nu en 2030 zal het aantal zelfstandig wonende 75-plussers en ook 85-plussers toenemen. Tegelijkertijd zijn er nu al personeelstekorten, een hoge werkdruk en wachtlijsten voor de verpleeghuizen. Er is kortom behoefte aan meer mogelijkheden om specialistische zorg aan ouderen te bieden buiten de muren van een zorginstelling en om flexibel in te kunnen springen op acute situaties.
Lees hier de gehele samenvatting.
