Zoals wel vaker ging het de afgelopen week veel over de bureaucratie in de zorg. Hugo Borst haalde in zijn column over verpleeghuizen de ervaring van een manager aan. ‘25 kantjes vocht- en voedingsbeleid. 36 pagina's hygiëne en infectieziekten. Bij het medicijnen geven moet een geel hesje worden aangetrokken met daarop: niet storen.
Eerlijk gezegd weet ik niet meer wat we zelf allemaal hebben bedacht. Wat overbodig is. Maar het risico dat de inspectie komt, is zo groot dat we alles maar vastleggen.’
Begrijpelijke en herkenbare frustraties. Ik heb ook veel bestuurders, managers, verpleegkundigen en verzorgen geïnterviewd die moe worden van zoveel regels. Bij het lezen van de column van Borst, en van alle reacties van lezers, vroeg ik me wel iets af.
Namelijk: de afgelopen jaren zijn er al veel projecten gelanceerd om die regellast terug te dringen. Of om het in ieder geval te proberen. Regelarme zorg is, of was? zo’n voorbeeld. Mensen die aan dat soort projecten hebben meegaan, hebben ongetwijfeld veel geleerd. Anderen kunnen veel hebben aan hun kennis. Is het daarom niet verstandig als die kennis beschikbaar komt voor iedereen die in de zorg werkt.
Sterker nog, het zou handig zijn als het beschikbaar stellen van eigen kennis een voorwaarde wordt voor subsidies en deelnames aan projecten. Dat geldt wat mij betreft voor alle projecten, methodieken, onderzoeken enzovoort waar in de zorg geld voor beschikbaar gemaakt wordt.
Als je als journalist een subsidie wilt, moet je aantonen dat jouw onderzoek daadwerkelijk leidt tot (vaak meerdere) soorten producties. Een voorwaarde voor een subsidie, of deelname aan een gesubsidieerd project, zou in de zorg bijvoorbeeld de volgende kunnen zijn: leer minimaal 5/10 mensen van andere zorgorganisaties wat jij geleerd hebt. Misschien zijn dat manieren om efficiënter met regels om te gaan, en toch de omgeving voor bewoners zo veilig mogelijk te houden. Misschien kom je er wel achter dat regelarme zorg tot meer bureaucratie leidt. Zoals ze bij Careyn merkten. Dat soort kritische geluiden mogen ook veel meer doorverteld worden. Maar dan wel vanuit de vraag: wat heeft de zorg eraan? Om te beginnen met de reacties op de column van Borst. Niet alleen maar de conclusie trekken dat het blijkbaar beter moet. Maar ook die reacties filteren. Wat kunnen mensen er nu meteen aan hebben? En dan graag zonder angst voor ‘concurrentie’.
Eerdere blogs van Jeroen Wapenaar
Dementie: vertel eens wat positiefs
Kennis delen over dementie: 3 voorzetten
Over het PGB: wordt geen Tovenaar van Oz
Investeer in echte gesprekken
